Samenvatting

De opleiding Sport- en Bewegingseducatie van de Hogeschool Arnhem en Nijmegen ontwikkelde een interventie peercoaching met als doel eerstejaars studenten te ondersteunen in de aanpak van hun studie. Een verhoging van zelfregulering, betrokkenheid en praktijkkennis onder eerstejaars werd verwacht door het bieden van praktijkervaringen (tacit knowledge) en coaching van ouderejaars. Deze thesis beschrijft het onderzoek naar de werkwijze van de peercoaching in relatie tot de opbrengsten voor de studenten. Het onderzoek is relevant omdat er weinig onderzoek is gedaan naar peercoaching in het hoger beroepsonderwijs, en onbekend is hoe dit wordt ervaren in onze onderwijspraktijk. Elf eerstejaars studenten en zes derdejaars studenten deden mee aan de interventie en het onderzoek. Gegevens werden verzameld door kwalitatief onderzoek aan de hand van interviews, en kwantitatief onderzoek met vragenlijsten. De uitkomsten wijzen erop dat peercoaching, als interventie, voor eerstejaars de toegang tot laagdrempelige hulp van ‘peers’en tacit knowledge positief beïnvloedt. Bij derdejaars zijn er aanwijzingen voor een toename in coachingsvaardigheden, expliciteren van tacit knowledge en betrokkenheid. Beoogde effecten op zelfsturing en betrokkenheid van eerstejaars zijn niet gevonden. Aanbevolen wordt een inbedding van peercoaching in het onderwijs van alle eerstejaars, waarbij het delen van tacit knowledge centraal staan, vanuit een hogere sturing op inhoud.