Samenvatting

Agrarische ondernemers zijn decennialang gestimuleerd om te investeren in het vliegwiel der schaalvergroting. In de melkveehouderij betekent dit dat er meer koeien gevoerd konden worden van hetzelfde stuk grond. Een winst voor de zekerheid van goedkoop voedsel, maar een verlies voor de biodiversiteit. Door de schaalvergroting en intensivering is er weinig ruimte overgebleven voor andere plantsoorten dan het Engels raaigras. Dit terwijl een hogere biodiversiteit in grasland juist meer stabiliteit kan geven en minder afhankelijk maakt van externe inputs. Om meer biodiversiteit in het grasland te stimuleren zijn er subsidies verkrijgbaar. Alleen de subsidies zijn niet voor iedere melkveehouder mogelijk (zit niet in doelgebied) en zijn beperkt in oplage (er zijn meer aanvragen dan er verstrekt kan worden). Boeren die een meer extensieve bedrijfsvoering (meer weiden, meer biodiversiteit en minder koeien/hectare) hebben, hebben mogelijk een gezondere melk als er gekeken wordt naar de vetzuursamenstelling. Melk die gezonder is én meer ruimte geeft voor biodiversiteit kan beter worden vermarkt, wat resulteert in een betere melkprijs.