Samenvatting

De Olympische Spelen brengen veel publiciteit, bekendheid en investeringsmogelijkheden naar de organiserende landen en steden. Toch heeft deze Olympische medaille ook een keerzijde. Na de spelen is er vaak sprake van faillissementen en leegstand van de net gebouwde sport- en verblijfscomplexen, resulterend in verlaten gebieden en algehele desillusie. The Sixth Ring is een ontwerpstudie naar een permanente locatie voor de Olympische Spelen, gebruikmakend van nieuwe bouwkundige ontwerptechnieken.

Het Olympia Parken in het Noorse Lillehammer heeft veel potentie om opnieuw op de bloeien tot een levendig wintersportcentrum. Dit centrum wordt vormgegeven als een hybride stadion waar sport, wonen en recreëren samenkomen tot een coherent geheel. Deze mix zal zorgen voor een gezond functionerend gebouw waar in de tussenperiode van de spelen gebruik van wordt gemaakt. Het zal dienen als een katalysator voor de stad en zijn omgeving.

Het stadion is cirkelvormig en volgt de stijgende lijn van het landschap. De kern is een standaard ogend stadion welke naar boven uitwaaiert als twee tot een kom gevormde handen, waarin de zitplaatsen overgaan in een steeds steiler wordende helling met appartementen. Het stadion biedt alle voorzieningen die nodig zijn voor een woongebouw plus een breed sportprogramma in en om het stadion.

Bezoekers benaderen het stadion via het brede plein aan de voorzijde en verplaatsen zich vanuit de foyer naar de zitplaatsen rondom, of komen alleen voor de sfeer en de community en maken gebruik van de functies aan de gevel en in de omloop.

Bewoners benaderen het stadion te voet via de zijkanten en hebben daar een eigen ingang. Binnen verplaatsen zij zich over gesloten galerijen naar de twee schuine treinliften. Deze liften brengen de bewoners naar hun eigen verdieping en betreden daar hun woning. Een andere mogelijkheid om toegang te krijgen tot hun woning is het parkeren op de eigen verdieping, waarna recht kan worden overgestoken naar het appartement. Iedere bewoner geniet vanuit de woonkamer en vanaf de ruime dakterrassen van een persoonlijke skybox.

Voor het eindresultaat is veelvuldig gebruik gemaakt van 3D modelleer software en Virtual Reality. Deze tools hebben het complexe programma kunnen herbergen en de verschillende stapelingen inzichtelijk kunnen maken. Elke ontwerpstap kon bovendien worden getest vanuit het menselijke perspectief. Het afstudeerwerk is daarmee een testcase en een pleidooi voor het gebruik maken van nieuwe technieken die het mogelijk maken om de vanuit menselijke schaal en beleving te ontwerpen.

Afstudeercommissie: Rik van Dolderen (mentor), Paul Vlok en Hiroki Matsuura. Toegevoegde leden t.b.v. het examen: Jeroen van Mechelen en Jarrik Ouburg.