Samenvatting

Het is in Nederland niet vanzelfsprekend dat een hulpverlenende instelling de door hen aangeboden zorg evalueert met cliënten, wanneer deze cliënten de overstap (gaan) maken naar een andere hulpverlenende instelling. De redenen hiervoor zijn onbekend. Cliënten daarentegen hebben op willekeurige momenten positieve, maar vooral ook negatieve signalen afgegeven aan professionals of aan instellingen waar zij zich bevinden. In deze scriptie hebben wij middels literatuur- en kwalitatief praktijkonderzoek zowel de positieve als de negatieve signalen inzichtelijk gemaakt.
Dit hebben we gedaan vanuit de volgende hoofdvraag:
Hoe kan er voor gezorgd worden dat de kwaliteit van de zorg, vanuit het perspectief van de cliënt, verbeterd wordt?
We zijn bij het beantwoorden van de hoofdvraag ingegaan op de zorgaspecten ketensamenwerking, methodes en bejegening. Daarnaast hebben we gekeken naar preventie, interventie en nazorg.

In het kader van ons kwalitatieve onderzoek, hebben we bij 17 cliënten halfgestructureerde interviews (met een topic list) afgenomen. Daarnaast hebben we (voor ons onderzoek) relevante gegevens afkomstig van een jongerenraad weten te bemachtigen, waarmee we onze onderzoeksresultaten (halfgestructureerde interviews) konden aanvullen.
In het onderzoek is naar voren gekomen dat de overdracht tussen verschillende instellingen niet goed verloopt. De belangrijkste punten op het gebied van ketensamenwerking zijn: cliënten en professionals zijn vaak onvoorbereid, veel dossierinformatie is kwijt of onvolledig, professionals werken langs elkaar heen, cliënten worden te weinig bij hun dossier betrokken en er wordt te weinig rekening gehouden met de situatie waarin de cliënt zich bevindt.
De belangrijkste punten op het gebied van gehanteerde methodes zijn: professionals moeten meer vanuit empowerment en cliëntparticipatie werken.
De belangrijkste punten op het gebied van bejegening zijn: cliënten worden te weinig persoonlijk benaderd, cliënten worden te weinig ingeschaald op het niveau waarop zij zich bevinden, het belang van regels en het handhaven daarvan wordt vaak niet begrepen en/of gaat fout, professionals moeten meer gebruik maken van de groep.

De rode draad door alle aanbevelingen is dat cliënten veel persoonlijker benaderd moeten worden, zodat er meer gebruik gemaakt gaat worden van de mogelijkheden die de cliënten en hun netwerk hebben. De geschiedenis van cliënten is belangrijk voor hen, zowel voor, tijdens als na de hulpverlening. Professionals/instellingen moeten beter met elkaar communiceren, zodat in een later stadium de hulpverleningsrelatie die cliënten en professionals opgebouwd kan worden doordat er meer wederzijds vertrouwen is opgebouwd.

Op basis van onze conclusies hebben we een evaluatieformulier ontwikkeld. In de toekomst kunnen de zorginstellingen, die aangesloten zijn bij de opdrachtgevende organisatie voor wie wij het onderzoek hebben uitgevoerd, een uitgebreider en specifieker onderzoek uit laten voeren omtrent feedback van cliënten.

Als laatste hebben we aanbevelingen voor vervolgonderzoek en aanbevelingen ten aanzien van het evaluatieformulier beschreven.