Samenvatting

Uit de geraadpleegde literatuur bleek dat er fundamentele ontwikkelingen in de woonzorgcentra plaatsvinden (stijging van de zorgvraag, veranderende bekostiging en belangrijke maatschappelijke tendensen).
In de woonzorgcentra is sprake van een langer verblijvende, veelal kwetsbare groep chronisch zieke ouderen met een steeds intensiever wordende zorgvraag die in toenemende mate benaderd wordt vanuit een holistische visie. Er zijn relatief veel vragen rond zingeving.
Er is sprake van bijzondere vraagstukken ten aanzien van de bewoners, hun mantelzorgers en familie, de medewerkers en de organisatie als geheel. Christelijke geestelijke zorg (pastoraat) onderscheidt zich door het onderschrijven van en staan in de christelijke traditie.
Geestelijke verzorging is een specialisatie.
De kerk heeft een herderlijke zorgplicht, ook voor haar leden in de woonzorgcentra, maar in de praktijk komt het daar niet altijd van. Op grond van algemene ontwikkelingen in de kerk, in termen van o.a. middelen, wordt verwacht dat deze situatie de komende jaren niet verbetert.
Op grond van praktijkonderzoek ervaren geestelijk verzorgers de ambtelijke binding als meerwaarde door de collegiale contacten met de wijkpredikanten en de band met de zendende gemeente. Allen vinden ook dat het voor de geestelijk verzorger meerwaarde heeft als je ben geworteld in een traditie. Wel maakt het uit of het woonzorgcentrum zelf een bepaalde identiteit heeft.
De in de literatuur beschreven activiteiten zoals de weekopening en zondagse vieringen worden in de praktijk herkend. De vieringen zijn ten opzichte van een reguliere kerkdienst korter en interactiever.
Geestelijke verzorging en pastoraat vanuit de kerken kunnen elkaar, zo heb ik vastgesteld, goed aanvullen.