Samenvatting

De centrale vraagstelling luidt: hoe kan vroegsignalering bij zorgvragers in de palliatieve fase verbeterd worden in de thuiszorg van Stichting Opella?
De vraagstelling is beantwoord door literatuuronderzoek; interviews met deskundigen uit de palliatieve zorg; interviews met wijkverpleegkundigen en EVV’ers van Stichting Opella; een enquête onder verzorgenden-IG en een focusgroep met zorgondernemers en wijkverpleegkundigen van Stichting Opella. Uit dit onderzoek blijkt dat thuiszorgmedewerkers inzicht in het ziekteverloop en kennis van de individuele patiënt nodig hebben voor vroegsignalering in de palliatieve fase zodat zorgverleners tijdig kunnen anticiperen op (potentiële) zorgproblemen. Uit interviews onder wijkverpleegkundigen blijkt dat de medische problematiek niet systematisch in kaart wordt gebracht en er doorgaans niet wordt gestreefd naar een anticiperend beleid. Oorzaken hiervan zijn: moeizaam contact met huisartsen en zorgverleners die het ziekteverloop als te grillig ervaren, zodat anticiperen onmogelijk lijkt; verwachtingen en wensen van zorgvragers worden niet of te laat expliciet gemaakt en symptoommanagement wordt niet systematisch aangepakt; kennis van de individuele situatie van de zorgvrager is bij alle zorgverleners aanwezig en alle zorgverleners benadrukken ook het belang van aandacht voor overbelasting van de mantelzorg.
Het onderzoek sluit af met aanbevelingen om vroegsignalering bij zorgvragers in de palliatieve fase te verbeteren. Belangrijkste aanbevelingen zijn het continueren van scholingen over palliatieve zorg. Onderwerpen voor scholing zijn: kennis over symptoommanagement en systematisch en anticiperende vaardigheden tijdens de palliatieve fase. Daarnaast is belangrijk dat het contact met de huisarts verbetert en dat binnen de teams de taakverdeling ten aanzien van informatieoverdracht duidelijk wordt.