Samenvatting

Onvoldoende motivatie is een belangrijke oorzaak voor de uitval van studenten tijdens hun opleiding. Vele studies hebben de positieve relatie aangetoond tussen studentmotivatie en de docent-studentrelatie (DSR), die gedefinieerd wordt als op emoties gebaseerde ervaringen, die voortkomen uit de voortdurende interactie tussen docenten en hun studenten (Pianta, 1999). Echter, de DSR in het hoger onderwijs is tot nog toe erg onderbelicht gebleven.

Dit is ook het geval bij de opleiding aan een Gelderse hogeschool waar dit onderzoek werd uitgevoerd. Het betrof een mixed-method onderzoek bestaande uit twee opeenvolgende kwantitatieve surveys (de Vragenlijst Interpersoonlijk Leraarsgedrag - Hoger Onderwijs (VIL-HO) en de Verkorte Vragenlijst Interpersoonlijk Leraarsgedrag - Hoger Onderwijs (VVIL-HO)), waarvan de resultaten werden uitgediept middels individuele en focusgroepinterviews. De respondenten bestonden uit drie docenten Interactief Groepsonderwijs en hun tweedejaars studenten van deze opleiding. Doel van dit onderzoek was om verkregen kennis in te zetten om docenten zich meer bewust te maken van de impact van hun interactionele gedragingen in de DSR op de motivatie van studenten. De VIL-HO leidde tot een lijst van vijftien docentgedragingen, die volgens de betrokken studenten het meest bijdragen aan een optimale DSR. Hiermee is het doel van het onderzoek bereikt om een overzicht te hebben aan de hand waarvan zowel huidige als nieuwe collega’s kunnen checken waar hun sterke en minder sterke punten liggen. De top-3 bevatte vanwege ex aequo-scores vier gedragingen, te weten: de docent(e) ‘is iemand waarop je kan rekenen’, ‘vertelt enthousiast over vakgebied’, ‘heeft een prettige sfeer’ en ‘heeft begrip voor moeite hebben met stof’.