Samenvatting

Uit dit onderzoek bleek dat de huidige aanpak grotendeels verbaal is en zich richt op emotie-expressie of emotiebegrip. Dit terwijl blijkt dat de doelgroep zich vaak nog bevinden in een voorafgaande fase; emotiebewustwording (het voelen en beleven van lijfelijke ervaringen).

Op basis daarvan wordt aanbevolen allereerst bij ieder kind het huidig emotioneel ontwikkelingsniveau te verhelderen. Daarnaast is het relevant om te differentiëren tussen kinderen met ASS en kinderen met ADHD. Bij ASS is inzet op visuele middelen en lichaamsbesef efficiënt. Bij kinderen met ADHD komt ruimte voor emotieregulatie, door het tempo en de activiteit te vertragen. Vervolgens dient de aanpak bij beide problematieken zich meer te richten op emotiebewustwording. Dit door het inzetten en hanteren van de diverse, beschreven middelen.

Tot slot is het pedagogische handelen door de groepsleiders een essentieel én voornaamste middel. Een methode of aanpak wordt pas dan bevorderend als de groepsleider deze (deels) hanteert om adequaat aan te kunnen sluiten op het ontwikkelingsniveau en de belevingswereld van ieder specifiek en individueel kind.