Samenvatting

Binnen organisatie X is geconstateerd dat passende hulp voor statushoudergezinnen moeilijk te realiseren is door een aantal factoren. Er zijn verbeteringen mogelijk in de vraagverhelderingsprocedure binnen organisatie X, zoals op het gebied van culturele verschillen en interculturele communicatie. Ook is het erg lastig om passende hulp voor statushoudergezinnen te realiseren. Hierdoor kan het zijn dat hulp aan statushoudergezinnen niet van de grond komt of stagneert en uiteindelijk de problematiek bij statushoudergezinnen kan verergeren.

Het doel van dit onderzoek is om kennis te verwerven over de behoefte, mogelijkheden en verwachtingen van gebiedsteammedewerkers en statushoudergezinnen op het gebied van de vraagverhelderingsprocedure. Hiervoor is de volgende onderzoeksvraag opgesteld: “Wat hebben de gebiedsteammedewerkers van organisatie X nodig om tijdens de vraagverhelderingsprocedure aan te kunnen sluiten bij de hulpvraag van statushoudergezinnen uit gemeente X, met als gevolg dat voor de statushoudergezinnen en de gebiedsteammedewerkers inzichtelijk wordt welke vorm van ondersteuning wenselijk en passend is?”

Om een antwoord te kunnen geven op de hoofdvraag is een kwalitatief en praktijkgericht onderzoek uitgevoerd. Er zijn interviews afgenomen bij twee populaties, namelijk gebiedsteammedewerkers en statushoudergezinnen. Uit de interviews is gebleken dat culturele verschillen en moeilijkheden in communicatie leiden tot een minder goed vraagverhelderingsproces. Statushoudergezinnen weten de weg naar de gebiedsteams moeilijk te vinden en bovendien lijken ze op het eerste gezicht ook geen vragen hierover te hebben. Uit dit onderzoek komt naar voren dat statushoudergezinnen een grotere behoefte hebben aan hulp en dat ze graag een groter sociaal netwerk willen hebben. De kijk- en zienswijze over de problematiek en de hulpvraag komt niet altijd overeen met die van een gebiedsteammedewerker. Uit dit onderzoek blijkt dat er mogelijkheden en behoeften zijn op het gebied van bereikbaarheid, samenwerking, kennisverrijking, handvatten en tools om uiteindelijk tot een beter vraagverhelderingsproces met statushoudergezinnen te komen.

Op basis van de resultaten uit dit onderzoek worden er een drietal aanbevelingen gedaan. Als eerste wordt aanbevolen om de bereikbaarheid en toegankelijkheid te verbeteren middels het ontwikkelen van informatievoorzieningen voor statushoudergezinnen en hierbij meer de samenwerking op te zoeken met betrokken andere organisaties en partijen. Als tweede wordt aanbevolen om de vormen van ondersteuning beter inzichtelijk en meer concreet te maken, om zodoende beter te kunnen aansluiten bij de hulpvraag van statushoudergezinnen. Hierbij is het goed om in gesprek te gaan met organisaties en instanties die werken met statushoudergezinnen. Als laatste wordt aanbevolen om een methode te implementeren om op een goede manier met culturele verschillen en moeilijkheden in de communicatie om te gaan.