Samenvatting

Binnen de orthopedie bestaat een groot aanbod aan materialen die gebruikt kunnen worden. Vanuit het verleden wordt er met natuurlijke materialen gewerkt zoals metaal, leder en hout. Doordat de techniek niet stilstaat, worden er steeds meer niet-natuurlijke materialen ontwikkeld. Verschillende kunststoffen doen hun intrede.
Voor patiënten met een aandoening aan de benen kan een lange beenbeugel worden voorgeschreven. De "standaard" op het gebied van lange beenbeugels is de metaal-leder beenbeugel. Toch is een alternatieve beenbeugel beschikbaar van carbon. Het viel de auteur op dat deze aanzienlijk minder wordt gebruikt. Dat gaf aanleiding tot een onderzoek met als doel de vergelijking van de lange beenbeugel van carbon (door Proteor) met de standaard. Hierbij wordt gekeken naar de materiaaleigenschappen, de opbouw van een lange beenbeugel en de manier van fabricage. Uiteindelijk worden voor- en nadelen van carbon uitgezet tegen de voor- en nadelen van de drie meest gebruikte metalen voor de lange beenbeugel, te weten RVS, aluminium en titanium.
Vervolgens worden patiënten aan het woord gelaten over de ervaringen met lange beenbeugels, zowel van metaal als carbon. Ook voorschrijvers en behandelaars komen aan het woord met ervaringen op het gebied van lange beenbeugels.
Tot slot worddt geconcludeerd dat er veel overeenkomsten zijn tussen carbon, RVS, aluminium en titanium. Bovendien hebben de genoemde materialen ongeveer evenveel voordelen. Carbon blijkt als materiaal even geschikt voor lange beenbeugels als bovengenoemde metalen.
De aanbevelingen die worden gedaan zijn er vooral op gericht om behandelaars te informeren over en ervaring te laten opdoen met carbon. Dit met als doel dat behandelaars patiënten goed kunnen informeren over de keuzemogelijkheden op het gebied van lange beenbeugels.