Samenvatting

Het werd mij eigenlijk spontaan ‘ingegeven’ iets voor mensen met een burnout te willen betekenen in mijn onderzoek. De doelgroep raakte me op de een of andere manier. Later kon ik dat koppelen aan mijn eigen kritische houding en de neiging te hard te werken. Een bepaalde herkenning dus. Tijdens zo’n onderzoek komen die dingen altijd zo mooi samen.

Nadat ik voor mezelf de doelgroep had vastgesteld, duurde het niet lang voor ik een idee van een module in mijn hoofd had. Het moest een module worden waarbij mensen al spelend een toekomstbeeld konden vormen van de ‘ideale werkplek’. Zo één waar je gedreven bent, je ‘ei’ kwijt kunt en datgene doet waar je plezier uit haalt. Het klinkt misschien wat ambitieus zo een baan te vinden, maar zelf heb ik een dergelijke zoektocht ook gehad. Kort gezegd deed ik dingen eerst vooral om gezien te worden. Niet omdat ik ze graag wilde, of er mee in mijn element was. Ik deed ze om mezelf te bewijzen. Die houding heeft me veel energie gekost. Op een bepaald moment was ik dat zat en ben ik op zoek gegaan naar mijn kwaliteiten. Naar de dingen waar ik goed ik ben. Nu ik die heb gevonden voel ik me beter, heb ik meer energie en beleef ik meer plezier. Voorgaande vormde een belangrijke drijfveer de module ‘De Spelende Wijze’ te ontwikkelen.