De grootste kennisbank van het HBO

Inspiratie op jouw vakgebied

Vrij toegankelijk

Terug naar zoekresultatenDeel deze publicatie

Beste werkmethodiek voor plaatsing dijkbekleding op zeedijk

Rechten: Alle rechten voorbehouden

Beste werkmethodiek voor plaatsing dijkbekleding op zeedijk

Rechten: Alle rechten voorbehouden

Samenvatting

In het noorden van de provincie Noord-Holland, aan de voet van de Afsluitdijk, ligt het vissersdorp Den Oever. Dit dorp en de omringde 22.500 hectare worden beschermd door dijkring 12. Deze dijkring grenst deels aan het IJsselmeer en de Waddenzee. Uit de laatste veiligheidskeuring in 2006 is gebleken dat een deel van de dijk niet meer aan de huidige eisen voldoet. De dijk is afgekeurd op het faalmechanisme golfoverslag. Het gaat om een deel van ruim 900 meter zeedijk, ter hoogte van het dorp Den Oever.
De dijk moet verhoogd worden om opnieuw aan de eisen te voldoen. Deze verhoging valt echter niet in goede aarde bij de bewoners en ondernemers in Den Oever. Wanneer de dijk enkele meters hoger wordt, zouden velen hun uitzicht verliezen. Bewoners die woonachtig zijn achter de dijk zijn daardoor bang voor een daling van de waarde van hun woning. Wegens de felle weerstand is gekozen om de zeedijk opnieuw te ontwerpen en hierbij naar innovatieve oplossingen te kijken. Men is tijdens het ontwerp erin geslaagd om door middel van een getrapte dijkbekleding een oplossing te bedenken die de hoogte van de dijk reduceert. Dit door een golfremming te veroorzaken die van sterke invloed is op de golfoploop en golfoverslag. Met deze oplossing zou de dijkverhoging zich beperken tot maximaal 1,5 meter. Deze sterke daling van de nieuwe dijkhoogte heeft ervoor gezorgd dat de bewoners zich erbij hebben neergelegd.
In 2016 is het werk op de markt gebracht en aanbesteed aan Combinatie Aan Den Oever V.O.F. een combinatie van Hakkers en Van Oord. Deze bedrijven zijn gestart met de optimalisering van het voorontwerp dat de opdrachtgever heeft aangeleverd. Na verloop van tijd is een nieuw type dijkbekleding ontworpen dat betere eigenschappen zou bieden.
Aangezien de dijkbekleding voor het eerst toegepast wordt, is deze eerst beproefd in de Westerscheldegoot van Deltares en daarbij akkoord bevonden.
De dijkbekleding is door een 3D-modelleur ontworpen en zo opgezet dat deze aan de eisen voldoet die uit de berekeningen voortkomen. De belangrijkste eisen bevinden zich in de minimale en maximale tussenruimte tussen ieder afzonderlijk element, dat 10-20 millimeter moet bedragen. De totale dijkbekleding is opgebouwd uit 2600 afzonderlijke elementen.
Het verwerkelijken van dit ontworpen blokkenmodel gaat door de strenge eisen, een grote uitdaging worden. Doel van dit onderzoek is om uitvoeringsprocessen te vergelijken, waardoor het beste proces naar voren komt.
Gedurende dit onderzoek is gekeken wat de beste wijze is om de elementen uit te voeren en te fabriceren: het storten van elementen op locatie of prefabricage in een fabriek.
Hoofddoel van dit onderzoek is de maakbaarheid van het opgestelde blokkenontwerp te onderzoeken. Door elke stap van het uitvoeringsproces goed te bekijken en waar mogelijk een vergelijking op te stellen, is onderzocht wat de meest gunstige, goedkope, effectieve maar vooral de meest veilige werkmethode is. Door diverse keuzematrices op te stellen, zijn alle mogelijkheden eerlijk overwogen.
De uit te voeren werkzaamheden zijn voor dit onderzoek in een vroeg stadium bekeken. Hierdoor is het mogelijk is om speciale materieelstukken op tijd te laten fabriceren. De werkmethode is onderzocht, waardoor de toe te passen hijsvoorziening en de kranen in het rapport beschreven staan. Dit onderzoek is versterkt door praktijkuitgevoerde pilots

Toon meer
OrganisatieHogeschool van Arnhem en Nijmegen
OpleidingCiviele Techniek
AfdelingAcademie Built Environment
PartnerHakkers B.V.
Datum2018-03-12
TypeBachelor
TaalNederlands

Op de HBO Kennisbank vind je publicaties van 26 hogescholen

De grootste kennisbank van het HBO

Inspiratie op jouw vakgebied

Vrij toegankelijk