Samenvatting

Dit onderzoeksrapport gaat in op de wijze waarop begeleiders van Stichting Ipse de Bruggen een traumagerelateerde stoornis bij licht verstandelijk beperkte (LVB) jongeren signaleren. Het eindigt met een advies aan de gedragskundigen om een signaleringsplan te ontwikkelen, waarbij de geobserveerde signalen van een mogelijk trauma in een bepaalde context geplaatst kunnen worden. Zodat de signalen eerder en beter geduid kunnen worden in relatie tot een trauma bij LVB-jongeren.
Het advies is gebaseerd op een literatuurstudie en interviews met een paar gedragskundigen en begeleiders van de stichting. En op basis van een interview met een extern deskundige.

Uit de literatuurstudie is naar voren gekomen dat het voor de begeleiders van LVB-jongeren noodzakelijk is om te weten dat LVB-jongeren niet alleen een verhoogde kans hebben op een traumagerelateerde stoornis ten opzichte van andere jongeren. Maar ook dat de ernst van de stoornis groter is dan bij niet-LVB'-ers. Bovendien is het noodzakelijk om niet alleen de voorgeschiedenis te kennen van de LVB-jongeren. Maar is het ook van belang de levensgebeurtenissen tijdens het verblijf van de LVB-jongeren in de woning goed in kaart te brengen. Daarbij is het noodzakelijk om goed te letten op verschillende signalen van de LVB-jongeren, die niet alleen te maken kunnen hebben met een traumagerelateerde stoornis. Maar ook met gedragsproblemen en gedragsveranderingen. Met de huidige diagnostische instrumenten is het moeilijk om een traumagerelateerde stoornis bij LVB-jongeren vast te stellen. Voortschrijdend wetenschappelijk onderzoek is noodzakelijk om dit probleem op te lossen.

Uit de interviews komt naar voren dat de huidige werkwijze waarbij de gedragskundigen en de begeleiders een mogelijk traumagerelateerde stoornis bij LVB-jongeren kunnen herkennen, over het algemeen goed verloopt. Er zijn echter een aantal problemen die het proces van traumaherkenning verstoren, zoals het feit dat een aantal LVB-jongeren met een mogelijk traumagerelateerde stoornis zich niet open stellen voor begeleiding of behandeling. Bovendien blijkt uit wetenschappelijk onderzoek dat begeleiders niet altijd in staat zijn signalen van mishandeling te herkennen, zelfs als deze signalen duidelijk zijn. Ook al blijkt uit de interviews dat veel ervaren begeleiders aangeven opvallend gedrag wel kunnen linken aan een bepaalde stoornis, kan het ook voor hen nuttig zijn om ondersteuning te krijgen bij het sneller duiden van de symptomen. Daarom wordt voorgesteld om de huidige werkwijze op een aantal punten aan te passen. Het kan een verbetering zijn voor het herkennen van een traumagerelateerde stoornis bij LVB-jongeren.