Samenvatting

Inleiding: In 2014 is de Richtlijn Stotteren verschenen met als doel de kwaliteit van de zorg te
verbeteren. Daarnaast is er een patiëntenversie van die richtlijn ontwikkeld. Deze
patiëntenversie beoogt het zelf-management van personen die stotteren (PDS) en ouders van
kinderen die stotteren te bevorderen. Hierdoor zouden PDS en ouders beter probleemoplossingsgericht
kunnen denken en minder afhankelijk kunnen zijn van de zorgverlener. Het
doel van deze casestudy is te onderzoeken hoe het zelf-management van PDS en van ouders
wordt bevorderd op het moment dat zij de patiëntenversie gebruiken.
Methode: Door middel van een literatuurstudie is bekeken waaraan een patiëntenversie van
een richtlijn moet voldoen. Vervolgens is via een onder PDS en ouders gehouden enquête
(n=25) onderzocht of de voorwaarden zoals die in de literatuur beschreven staan ook
terugkomen in de patiëntenversie van de Richtlijn Stotteren. Tevens is onderzocht of de
knelpunten in de zorg rond stotteren, zoals die door patiënten voor de Richtlijn Stotteren zijn
geformuleerd, verbeterd zijn.
Resultaten: Respondenten zeggen alledaagse keuzes rond stotteren beter te kunnen maken
en beter met een zorgverlener te kunnen overleggen. PDS vinden dat ze dankzij de
patiëntenversie beter weten waar een therapie en nazorg aan moeten voldoen. Ook is
duidelijk wanneer en waar hulp gezocht moet worden bij stotteren.
Discussie: De patiëntenversie bevordert het zelf-management van PDS en ouders. Door de
patiëntenversie kunnen PDS en ouders zelf actie ondernemen als dat in het belang is van (de
zorg rond) het stotteren. Het is aan te bevelen casussen toe te voegen aan de patiëntenversie
om therapie toe te lichten, om PDS meer verbonden te laten voelen met de patiëntenversie
en om de informatie makkelijker in de dagelijkse praktijk toe te passen. Geconcludeerd kan
worden dat door de patiëntenversie PDS en ouders zelf kunnen zorgen dat ze de zorg krijgen
die zij of hun kind verdienen.