Samenvatting

Afname in de kwaliteit van het zien door mediavertroebelingen is niet alleen merkbaar als een verminderde visus, maar is ook merkbaar als strooilicht. De lichtverstrooiing veroorzaakt door de ooglens wordt gezien als preklinische vorm van cataract. Als je strooilicht zou willen gebruiken bij het diagnosticeren van cataract, dan moet de onafhankelijkheid tussen visus en strooilicht aan getoond worden. Strooilicht veroorzaakt met name reductie in de retinale contrastgevoeligheid en ‘disability glare’ (eng; storende verblinding), maar heeft een minimaal effect op de visus. Disability glare kan bepaald worden door het meten van retinaal strooilicht. Met strooilicht testers wordt de gevoeligheid bepaald onder invloed van een lichtbron. De betrouwbaarheid is echter gering. Een nieuw apparaat, dat perspectief geeft voor een betrouwbare en klinisch relevante waarde voor de mate van retinaal strooilicht, is in 2005 beschikbaar gekomen als de Oculus C-Quant.
Een belangrijke parameter voor het visuele vermogen is de visus. Een andere parameter is contrastgevoeligheid onder invloed van verschillende lichtsterktes. In dit artikel wordt ingegaan op de toegevoegde waarde van de diverse testen voor het visuele vermogen. De diverse testen geven geen toegevoegde waarde, meer dan de waarde van de visustest. Die extra waarde biedt de Oculus C-Quant wel.
Hierdoor ontstaan mogelijkheden om cataract in een eerder stadium operatief te verwijderen. Het stadium waarin de visus nog goed is maar waarin strooilicht als hinderlijk wordt ervaren en ook al beperkingen geeft. Dit biedt nieuwe mogelijkheden voor de toekomst met de Oculus C-Quant als diagnostisch hulpmiddel voor cataract incipiens.