Samenvatting

Algemeen
Deze scriptie is het resultaat van het afstudeeronderzoek dat in opdracht van de Hogeschool van Utrecht en met medewerking van Ingenieursbureau Van Roekel en Van Roekel, tot stand is gekomen. De voornaamste doelstelling van dit onderzoek is een optimalisatie van de parkeergarage van het centrumplan van Rhenen. Hier zijn echter ook enkele algemene bevindingen uit voortgekomen.

Er wordt in deze scriptie op enkele belangrijke vragen, die van belang zijn voor mensen die betrokken zijn bij het ontwerpen van een parkeerkelder in een binnenstedelijke situatie, antwoord gegeven.

De uiteindelijke antwoorden/conclusies zijn toegespitst op het ontwerp van het centrumplan van Rhenen zoals dat op de dag van schrijven bekend was, maar er zijn ook andere varianten overwogen. Van deze varianten zijn de voor- en nadelen weergegeven, zodat deze kennis ook op andere projecten toegepast kan worden.
Opvangconstructie
Dit eerste hoofdstuk van het tweede deel gaat door waar het theoretische onderzoek naar de geschikte systeemmaat bij functievermenging gestopt is. Door te kiezen voor 1 systeemmaat voor het gehele gebouw blijft er altijd een situatie bestaan waarin de belangen van de ene functie in het gedrang komen door de andere.

Daarom is er in dit gedeelte onderzocht of het mogelijk is voor een parkeergarage een andere systeemmaat aan te houden als voor de bovenbouw. Er is gekeken naar een oplossing waarbij grote ligger de belasting uit de bovenbouw opvangen en er is gekeken naar een oplossing waarbij de kolommen onder een hoek worden gezet, zodat er een overgang naar een andere systeemmaat plaats vind.

Beide oplossingen blijken mogelijk te zijn in verschillende materialen. In de meeste gevallen blijkt echter de eerste variant het meest gunstig te zijn. Ook blijkt uit de verschillende overwegingen waaronder kosten, dat de keuze voor een nagespannen ligger in vergelijkbare situaties goede resultaten oplevert.
Indeling parkeergarage
Men kwam met de vraag om de parkeergarage zo in te richten dat deze beter voldoet aan de eisen en wensen van de toekomstige huurder, Albert Hein. Ten behoeven van het onderzoek zijn er daarom in totaal 8 indelingsvarianten gemaakt, 6 op basis van de originele buitenwanden en 2 bouwlagen en 2 op basis van een 3 laagse parkeergarage waarbij het bebouwd oppervlak gereduceerd is.

Houdt men de standaard van Albert hein aan, dan blijkt het niet mogelijk 3 parkeerplekken tussen de kolommen te plaatsen. Daarom is er onderzocht of het mogelijk is een opvangconstructie voor de bovenbouw te maken en zo het aantal kolommen in de parkeergarage te reduceren. Deze optie blijkt zeker in een geval waarvan Albert Hein de huurder is, en er dus wat meer budget is, interessant. Voor het centrumplan is er dan ook gekozen voor een overgangsconstructie.

Om snel te kunnen bepalen wat de maximale belasting bij een bepaalde excentriciteit is zijn er grafieken ontwikkeld waarin dit voor verschillende materialen afgelezen kan worden.

Verder blijkt een variant van 3 lagen met een kleiner bebouwd oppervlak in plaats van 2 lagen altijd het overwegen waard. Gaan we kijken naar de kosten per vierkant meter dan blijken deze voor een 3 laagse parkeergarage hoger te zijn. Echter in dit geval is de vormgeving zodanig gunstig dat er evenveel parkeerplekken zijn bij een kleiner oppervlak en er daarom bespaart kan worden op directe en indirecte kosten, zoals extra bouwterrein wat de bouw vergemakkelijkt. Ook geeft deze vormgeving voordelen op het gebied van overlast tijden de bouw voor de omgeving en is er minder risico voor de omgeving wat betreft zakkingen en trillingen.
Bovenbouw
Om het totale ontwerp te controleren is onderzoek gedaan naar de bovenbouw en de stabiliteit daarvan.Hieruit is voortgekomen dat er in beginsel vaak niet goed nagedacht is over de stabiliteit van een gebouw. Stabiliteitsvoorzieningen lopen door tot aan de fundering en zijn daarom een belangrijk onderdeel van de parkeergarage.
In de eerste plaats is er een extra stabiliteitswand in het ontwerp aangebracht (op de plaats van een kalkzandsteenwand) om het gehele ontwerp stabiel te maken.

Vervolgens zijn de stabiliteitsvoorzieningen uitgerekend. Bij een gebouw als het centrumplan blijkt dat als men de juiste stabiliteitsvoorzieningen treft er vervolgens weinig problemen naar voren komen. Zo treed er in dit geval geen tweede orde effect op en is de wapening vaak minimaal.
Analyse grondkerende constructie
Er is op een technische manier geanalyseerd welke grondkerende constructie in het geval van het centrumplan en daarmee vaak ook voor binnenstedelijke situaties het beste toegepast kan worden. Van het stalen damwandscherm is het meeste bekend en er wordt hier dan ook verder op ingegaan dan de andere constructies. Naast een constructieve berekening wordt bepaald welk trilblok nodig is, hoeveel trillingen er mogen ontstaan en hoeveel trillingen er naar verwachting zullen ontstaan. De maximaal toegestane trillingen worden bij normaal trillen, zonder spuiten, sterk overschreden. Het is dan ook noodzakelijk om bij het inbrengen van de damwanden te spuiten. Aangeraden word om een lage druk systeem, ofwel het Haltverdring systeem toe te passen. Hierbij komt weinig water vrij en de zettingen worden tot een minimum beperkt of zijn zelfs te verwaarlozen.

Mede op basis van kosten wordt aangeraden een stalen damwandscherm toe te passen. Het is wel aan te raden een proefdamwand in te trillen en te verifiëren of de maximale trillingen niet overschreden worden. Als tweede optie wordt de prefab betonnen damwand aangeraden. Deze is aanzienlijk duurder, maar er ontstaan praktisch geen trillingen tijdens de uitvoering.