Samenvatting

In de komende jaren, zal het aantal mensen dat getroffen wordt door een Cerebrovasculair Accident(CVA), met 30-45% toenemen.
Het krijgen van een CVA is een belangrijke oorzaak voor langdurige invaliditeit, die de patiënt beperkt in activiteiten van het algemeen dagelijkse leven(ADL). De vaardigheid lopen, welke sterk gerelateerd is aan onafhankelijkheid in ADL, is vaak verminderd na een CVA. Tevens kan het lopen gepaard gaan met veranderingen in gangpatroon, loopsnelheid, loopafstand en energieverbruik. In dit onderzoek is gekeken naar de invloed van loopgeoriënteerde training op de loopafstand bij patiënten met een CVA.
Methode: Deze studie is een review van de literatuur waarbij de elektronische databanken: Physiotherapy Evidence Database(PEDro), Pubmed/Medline en SUMsearch werden doorzocht met de zoektermen: stroke, gait training, gait-oriented training, gait-related training, walking distance. De methodologische kwaliteit is beoordeeld door middel van de PEDro-schaal.
Resultaten: Met behulp van bovenstaande zoektermen zijn zes artikelen geïncludeerd. Bij de beoordeling van de bewijskracht is gekeken naar het aantal studies en de resultaten hieruit. Daarnaast is onderzocht of er een klinische relevante verbetering op de zes minuten looptest(6MWT) is behaald. Alle studies spreken over een positieve invloed van loopgeoriënteerde training op loopafstand.
Vijf van de zes studies laten een klinische relevante verbetering van 54 meter of meer op de loopafstand zien. Daarnaast zijn de uitkomsten van alle studies statistisch significant bevonden(P=<0,05).
Conclusie: Alle studies tonen aan, dat loopgeoriënteerde training de loopafstand, gemeten met de 6MWT, bij patiënten met een CVA, meer vergroot dan wanneer gebruik wordt gemaakt van andere trainingsvormen. Kijkend naar de vraagstelling heeft loopgeoriënteerde training dus een positieve invloed op de loopafstand.