De grootste kennisbank van het HBO

Inspiratie op jouw vakgebied

Vrij toegankelijk

Terug naar zoekresultatenDeel deze publicatie

Involvement of Cytoskeleton Proteins in Coronavirus Entry

Rechten: Alle rechten voorbehouden

Involvement of Cytoskeleton Proteins in Coronavirus Entry

Rechten: Alle rechten voorbehouden

Samenvatting

Coronavirus is een belangrijke virusgroep dat in staat is mensen en dieren op meerdere manieren te infecteren. Deze virusgroep kenmerkt zich door enkelstrengs genoom, wordt direct afgelezen tijdens transcriptie en het is bekend dat coronavirus de cel kan binnendringen via een pH-afhankelijke route. In deze pH-afhankelijke route zal er fusie plaatsvinden tussen het Spike-eiwit en de CEACAM1 receptor op het celmembraan.
Uit eerder onderzoek van ons laboratorium bleek dat MHV (Murine Hepatitis Virus), welke een veel gebruikt model is voor onderzoek in coronavirus groep 2, de cel kon binnendringen op 2 manieren: een pH-afhankelijke en pH-onafhankelijk. Om zeker te weten dat we alleen het proces volgen dat het virus de cel binnendringt, hebben we pseudotypes gemaakt. We hebben het genoom van het HIV-virus gekozen en door middel van moleculair biologische technieken het gen dat codeert voor de envelop eruit gehaald. Het luciferase-gen is in het genoom gezet en zal luciferase produceren wanneer het virus repliceert in de geinfecteerde cel. Het Spike-eiwit, dat de fusie en binnendringing bewerkstelligd, is in trans getranfecteerd hetgeen inhoudt dat de Spike maar een enkele keer tot expressie zal komen op de celmembraan waardoor we zekerheid hebben dat er maar een enkele ronde is van infectie omdat er geen nieuw compleet virus gevormd wordt.
Voordat we HeLa cellen infecteerden met MHV-A59, hebben we de cellen voorbehandeld met farmacologische stoffen die de functie van de protonpompen tegengaan: Bafilomycin A en Concanamycin A. Door het gebruik van deze stoffen veranderd de pH in de cellen. Door deze werking werd de relatieve infectie ten opzichte van de controle met 75% verminderd. Mede door deze resultaten concluderen we dat MHV-A59 zowel op pH-afhankelijke als op pH-onafhankelijke manier de cel kan binnendringen.
Wanneer het virus de cel binnenkomt zal het naar de omgeving gaan waar het zal repliceren. Verschillende virussen hebben verschillende wijzen van transport. Mogelijke methoden zijn diffusie en transport via de eiwitten van het celskelet. Onze hypothese is, vanwege de grootte van het door ons gebruikt virus, dat er gebruik gemaakt wordt van het celskelet. Om te onderzoeken welke eiwitten er gebruikt worden door het virus hebben we gebruikt gemaakt van verscheidene stoffen die de toestand waarin de belangrijkste celcomponenten zich bevinden, beinvloeden. Na gebruik van cytochalasin B en D, stoffen die het actine network verstoren, was er een grote vermindering van infectie door MHV-A59 waarneembaar. Ook door verstoring of stabilisatie van microtubule netwerk door respectievelijk nocodazole en paclitaxel, leverden verrassend duidelijke resultaten op. Door de werking van nocodazole verminderde de relatieve infectie met maar liefst 80%, terwijl na gebruik van paclitaxel er zelfs een sterk verhoogde infectie gemeten werd. Hierdoor ondersteunen we de hypothese dat de eiwitten die deel uitmaken van het celskelet een significante invloed hebben op het infectieproces door ‘Murine Hepatitis Virus’.

Toon meer
OrganisatieHogeschool Utrecht
OpleidingBiologie en Medisch Laboratorium Onderzoek
AfdelingLife Sciences en Chemistry
PartnerDrexel University College of Medicine
Jaar2007
TypeBachelor
TaalEngels

Op de HBO Kennisbank vind je publicaties van 26 hogescholen

De grootste kennisbank van het HBO

Inspiratie op jouw vakgebied

Vrij toegankelijk