Samenvatting

Over de gehele wereld vinden discussies plaats over de gevolgen van klimaatverandering, er dient iets te gebeuren om de opwarming van de aarde tegen te gaan. In 1992 werd in Rio de Janeiro het Klimaatverdrag van de Verenigde Naties gesloten. Doelstelling hiervan is: "het stabiliseren van de concentratie broeikasgassen in de dampkring op een zodanig niveau, dat een gevaarlijke menselijke invloed op het klimaat wordt voorkomen." Nederland is één van de 177 landen die in de eerste helft van de jaren negentig het Klimaatverdrag heeft ondertekend.

Het Kyotoprotocol werd in 1997 aangenomen als aanvulling op het Klimaatverdrag. Industrielanden hebben afgesproken om de uitstoot van broeikasgassen in de periode 2008 - 2012 gemiddeld met 5% te verminderen ten opzichte van het niveau in 1990. Per land gelden andere reductiepercentages, het voor Nederland geldende percentage is 6%. Doel is om deze reductie voort te zetten tot ongeveer 30% in 2020.1

Deze reductie dient voor 35% binnen de bebouwde omgeving te worden behaald, waarvan 53% voor de rekening van woningen komt. Om dit te kunnen bewerkstelligen is de Energy Performance Building Directive (EPBD) regelgeving geïmplementeerd. Deze regelgeving verplicht alle woningeigenaren vanaf 1 januari 2008 bij verkoop of verhuur hun woning van een energielabel te voorzien. Voor woningcorporaties is deze verplichting uitgesteld tot 1 januari 2009.

Door de implementatie van EPBD regelgeving worden woningcorporaties bewust van de energiebesparingen welke binnen de (bestaande) woningvoorraad te behalen zijn, voor woningcorporaties ligt hier een belangrijke maatschappelijke taak. Overkoepelende organisatie Aedes heeft als richtlijn een CO2 reductie van 20% op het gasverbruik in de bestaande voorraad over de periode 2008-2018 gegeven (zie bijlage 1; Antwoord aan de samenleving, Aedes 2007).

Om dit te kunnen bewerkstelligen willen woningcorporaties een beleidsplan maken waarin ze verwoorden welke beleid ze willen gaan voeren met betrekking tot de verbetering van de woningvoorraad. Op dit moment is het voor de meeste corporaties echter niet mogelijk om een dergelijk plan te maken, aangezien de corporaties geen beeld hebben van de huidige energetische eigenschappen van de woningvoorraad

Over het algemeen gaan woningcorporaties dus pas werken aan dit (beleids-) plan op het moment dat hun woningvoorraad reeds is gelabeld. Op dat moment zijn immers alle energetische eigenschappen in kaart gebracht en is het mogelijk om onderbouwde beleidsuitspraken te doen. Bij veel corporaties speelt echter de behoefte om dit al in een eerder stadium van het traject te kunnen gaan doen. Maar zonder de energetische eigenschappen van de woningvoorraad is het vrijwel onmogelijk om een inschatting van deze investeringen te maken. Wel is het mogelijk om aan de hand van een aantal vaste waarden inschattingen te maken van de energetische eigenschappen van de huidige voorraad, dit vergt echter een rekentechniek welke vrij complex is en door een corporatie zelf vrijwel onmogelijk te realiseren. Smart Energy Consult wil hierop inspelen door een rekenmodel te ontwikkelen waarmee dit kan, een rekentechniek op basis van vaste (WWS, woningcartotheek) gegevens welke bij elke corporatie voor handen zijn. De resultaten van dit rekenmodel zijn vervolgens de input voor een totaaloverzicht en presentatie waarmee de corporatie een handreiking krijgt voor het maken van beleidsbeslissingen.