Samenvatting

Zomaar een mooie dag in de kerstvakantie. 2e kerstdag 2004 zal door niemand snel worden vergeten. Binnen 20 minuten na de zeebeving werd het eerste land geraakt, Simeulue (Atjeh) is het eerste eiland wat wordt getroffen door het woeste water. In de uren daarna worden nog ruim 13 landen getroffen. Duizenden mensen zijn door het water gedood, duizenden zijn zwaar gewond en de bewoners aan de kust zijn alles kwijt wat ze hadden. Boten, huizen en gezinnen….. alles in 1 klap weg. Om al die schade te herstelling is heel veel mankracht, planning en geld nodig. Alle landen hebben wel iemand verloren tijdens de ramp en staan daarom ook klaar om hun steentje bij te dragen. In eerste instantie is er vraag naar voedsel, tenten en water. Dit zijn de eerste benodigdheden waar de mensen voorlopig even verder mee kunnen komen. Vele hulporganisaties hebben zich naar het rampgebied gespoed om te helpen. Na de noodhulp moet er gedacht worden aan permanente benodigdheden. Voorbeelden hiervan zijn Boten om te kunnen vissen, huizen om permanent in te wonen, scholen om les in te krijgen. Dit zijn nog maar een paar voorbeelden van benodigdheden die ze straks nodig gaan krijgen. De landen spreken van een tijdsbestek van 5 jaar voordat de wederopbouw van de diverse gebieden helemaal geklaard is. Tijdens deze wederopbouwfase is het van groot belang dat er goed word gecommuniceerd tussen diverse partijen. Dit om te voorkomen dat er in een rampgebied mensen elkaar in de weg lopen of hetzelfde werk doen. Om zekerheid te hebben dat er minder hulporganisaties elkaar in de weg lopen, heeft Aedes, vereniging voor woningcorporaties gekozen om een plek te kiezen waar weinig organisaties actief zijn. Dit is het eiland Simeulue geworden, een eiland waar relatief weinig mensen zijn omgekomen maar veel materiele schade is. Ruim 80% van de gebouwen is tijdens de Tsunami verwoest, huizen, moskeeën, en scholen. Om een land als Sumatra dat zelf op te laten knappen kost tientallen jaren de tijd. Daarom moet er worden geholpen. Om de toekomst van het land te waarborgen is het nodig dat er gebouwd wordt aan de toekomst. Dit kan je doen door kinderen te helpen om hun bestaan weer op de rails te zetten. Om kinderen weer naar school te laten gaan zijn er gebouwen nodig waarin ze les krijgen. Wat is er nodig, welke materialen, hoeveel geld. In dit onderzoek komt naar voren hoe de kinderen les krijgen, hoe de scholen er op dit moment uitzien. Als laatste punt zal ik aanbevelingen doen hoe de scholen verbeterd kunnen worden door de constructie of de materialen te veranderen.