Samenvatting

Er blijkt een belangrijke behoefte aan vaktherapie in het reguliere onderwijs. Er zijn een behoorlijk aantal kinderen die gedrag vertonen dat een belemmering vormt voor “normaal” functioneren in de klas en waarmee de leerkrachten met hun competenties geen raad weten. Het betreft hier niet alleen kinderen met een ‘rugzakje’ zoals die passen in het “Weer Samen Naar School” beleid van de overheid. Een grote groep vormen de kinderen die, door levensgebeurtenissen (scheiding, overlijden, oorlog, verwaarlozing), in psychische
problemen zijn geraakt. Ook is er een groep kinderen met (aangeboren) psychische storingen die (nog) niet door de leerkrachten gesignaleerd zijn. Denk bijvoorbeeld aan vormen van autistische spectrum stoornissen.

Uitkomsten van het onderzoek
Uit mijn praktijkonderzoek blijkt dat de wens om een vaktherapeut binnen school te hebben groot is. Om de integratie van vaktherapie goed te laten verlopen is duidelijke en concrete voorlichting één van de belangrijkste pijlers. Niet alleen voorlichting aan de scholen zelf maar ook aan overheidsinstanties over de meerwaarde van vaktherapie binnen de scholen.
Belemmerende factoren:
- Onbekendheid met vaktherapie en zijn mogelijkheden;
- Financiële belemmeringen zijn aanwezig, maar kunnen opgeheven worden. Hiervoor is nog nader onderzoek nodig;
- Binnen het reguliere basisonderwijs is weinig/geen ervaring met multidisciplinair werken in teamverband.

Nawoord
Een vaktherapeut binnen de school richt zich op de sociaal-emotionele ontwikkeling van de kinderen. Met gerichte behandeling en preventie van psychische problemen bij kinderen kan veel persoonlijk leed en maatschappelijke kosten bespaard worden. Zo wordt de zorg voor de jeugd aanzienlijk verbeterd.
marcella.klamer@planet.nl


There appears to be an important call for art therapy in general education. A considerable amount of children display behaviour, which impedes the ‘normal’ functioning of a group. Even competent teachers might not know how to deal with the problems that derive from the behaviour of these children. It does not only concern children with a so-called financial ‘rugzakje’, who take part in the ‘Weer Samen Naar School’ (‘Together To School Again’) programme that the government promotes. It also concerns a large group of children who, through life events like divorce, death, war and neglect, ended up having psychological problems. Moreover there is a group of children with innate mental disorders, which are not (yet) recognized by the teachers. Take for instance the varieties of autistic spectrum disorders like Asperger syndrome, and Pervasive Developmental Disorder Not Otherwise Specified (PDD-NOS) cases .

Results of the research
My practical research shows that there is a high demand to employ an art therapist within a school. To smoothly integrate art therapy clear and tangible information to the people and organisations involved is paramount. Not only should the schools be educated, the governing bodies should also be informed of the surplus value of art therapy within schools.

Impeding factors are:
- Unfamiliarity with art therapy and its possibilities;
- Financial barriers are present, but can be disbanded. Further research is required for this aspect;
- Within the general elementary and primary education system there is very little or no experience with multidisciplinary working in teams.

Epilogue
An art therapist within a school sets his aims at the social-emotional development of the children. With a specific treatment and the prevention of potential psychological problems much personal suffering and social costs to society can be avoided. This way the care for the young will be significantly improved.

Marcella.klamer@planet.nl