Samenvatting

Achtergrond
Gewrichtskraakbeen heeft een beperkt zelfherstellend vermogen en kan niet spontaan genezen. Om kraakbeenschade (osteochondraal letsel) in de enkel te behandelen zijn er verschillende operatieve technieken ontwikkeld.
Vraagstelling
'Wat is het effect van microfracturing en het verschil in effect tussen het osteochonrale autograft transplantatie systeem (OATS) en autologe chondrocyt implantatie (ACI) ter behandeling van kraakbeenschade in de enkel gemeten met de AOFAS Ankle-Hindfoot Score op lange termijn?'
Methode
Door middel van de databanken CINAHL en PubMed is er een literatuurstudie gedaan en met gebruik van verschillende zoektermen en combinaties hiervan naar artikelen met betrekking tot het thema gezocht. Daarnaast werd via Google Scholar en Sage Journal Search literatuur gezocht. De methodologische eigenschappen van de gevonden literatuur zijn bij een aantal artikelen aangegeven.
Resultaten
Na selectie door middel van bepaalde inclusie- en exclusie criteria werden twee artikelen met betrekking tot microfracturing, een artikel met betrekking tot OATS en een artikel met ACI als behandeling, geanalyseerd.
Uit de resultaten van deze literatuurstudie is op te maken dat alle gebruikte behandelvormen een gunstig effect hebben op pijn, functie en alignement. ACI blijkt het meest effectief te zijn doordat het significante verschil tussen de pre- en postoperatieve AOFAS hoger is dan bij de andere technieken.
Conclusie
Microfracturing levert tot een bepaalde grootte van laesie en als eerste keuze na gefaald conservatief beleid goede resultaten op. OATS en ACI is een open operatie techniek en wordt meestal als tweede optie toegepast. ACI heeft de hoogste score qua verbetering tussen de pre- en postoperatief gemeten AOFAS Ankle-Hindfoot Score. Er ontbreken echter goede klinische trials ter vergelijking van de verschillende behandelmogelijkheden met lange termijn follow-up.