Samenvatting

In dit best practice project staat acuut handletsel in het Kennemer Gasthuis (KG) centraal. Handletsels stellen specifieke eisen aan de hulpverlener vergeleken met andere traumata aan het steun- en bewegingsapparaat. Zonder dat het letsel levensbedreigend is kan het toch leiden tot een hoge mate van morbiditeit en arbeidsongeschiktheid. In het KG wordt, net als in de meeste ziekenhuizen in Nederland, deze patiëntencategorie primair gezien door, soms onervaren, artsen in opleiding. Doel van dit project is om tot een best practice te ontwikkelen voor deze patiëntencategorie.
In het eerste hoofdstuk is er een volledige probleemanalyse verricht. Door middel van een literatuurstudie en een praktijkgericht onderzoek is de kern van het praktijkprobleem in het KG en de context waarin het zich voordoet verhelderd. Uit de geraadpleegde artikelen en
praktijkgerichte onderzoek in het KG, blijkt dat het behandelen van acuut handletsel vooral kennis van de anatomische structuren van de hand en ervaring met dit type letsel vraagt van de behandelaar. Een volledige lichamelijk onderzoek van alle structuren van de hand zorgt
voor een heldere diagnose en een eenduidige volledige rapportage vormt de onmisbare basis voor een adequate behandeling.
In het tweede hoofdstuk wordt verslag gedaan van de zoektocht naar en beoordeling van oplossingen voor dit praktijkprobleem. Deze wordt gevonden in de Handletselkaart. Dit voorbedrukte statusformulier, onder andere in gebruik in het Erasmus MC Rotterdam, blijkt als enige onderzocht op toepasbaarheid en effectiviteit. Ondanks de zwakke bewijskracht is voor deze oplossing gekozen.
In het derde hoofdstuk worden beschreven hoe de Handletselkaart passend gemaakt wordt aan de wensen van de gebruikers en context van het KG. Daarnaast is een voorstel voor implementatie aan de hand van het model voor verandering van Grol en Wensing (2005) uitgewerkt. Dit heeft niet alleen als doel om de invoering van de Handletselkaart in het KG tot een succes te maken, maar ook om de beoogde effecten te kunnen meten. Zoals mag worden verwacht eindigt dit essay met een conclusie waarin de aanbeveling wordt gedaan om een aangepaste vorm van de Handletselkaart in te voeren om zodoende het missen en inadequaat behandelen van acuut handletsel te voorkomen, maar tevens om transparantie en eenduidigheid in het patiëntenproces te verkrijgen.