Samenvatting

Er heerst een maatschappelijke tendens dat het gemeentebestuur zo transparant mogelijk moet zijn. In bepaalde situaties kan het echter verstandiger zijn om documenten of vergaderingen (tijdelijk) geheim te houden om de belangen van de gemeente te waarborgen. Gemeentelijke bestuursorganen kunnen op grond van artikel 25, 55 en 86 Gemeentewet geheimhouding aan zichzelf en elkaar opleggen als een belang bestaat op grond van artikel 10 Wet openbaarheid van bestuur. De gemeenteraad speelt een opmerkelijk en belangrijke rol bij het opleggen en opheffen van geheimhouding. Dit vloeit voort uit het feit dat hij het hoogste orgaan is binnen de gemeente. Het begrip vertrouwelijkheid, op grond van artikel 2:5 Algemene Wet Bestuursrecht, wordt eveneens gebruikt binnen het gemeentebestuur om informatie niet naar buiten te brengen. De geheimhoudingsbepalingen uit de gemeentewet zijn daarentegen uitputtende regelingen. Dit betekent dat alleen op grond van deze bepalingen geheimhouding opgelegd kan worden. Dit wil niet zeggen dat vertrouwelijkheid op grond van artikel 2:5 Algemene Wet Bestuursrecht wordt uitgesloten, maar dit artikel kan fungeren als een vangnet. Vertrouwelijkheid heeft dus een minder sterke positie en moet worden vermeden. Het overtreden van de geheimhoudingsplicht is strafbaar gesteld in artikel 272 Wetboek van Strafrecht. De immuniteitgenietenden kunnen hier echter niet voor worden vervolgd. Voor deze personen zijn ordemaatregelen in het leven geroepen. De strafrechter maakt geen onderscheid tussen de begrippen 'geheim' of 'vertrouwelijk'. De rechtsbescherming tegen een besluit tot geheimhouding is opmerkelijk. Er bestaat geen duidelijke lijn in de jurisprudentie op welke manier de rechter geheimhouding toetst.