Samenvatting

Op 1 januari 2011 is de Wet ter versterking van de positie van het slachtoffer in het strafproces in werking getreden. Deze wet heeft ervoor gezorgd dat het slachtoffer een zelfstandige positie in het strafproces heeft verkregen. Daarnaast brengt deze nieuwe wet een aantal wijzigingen in het strafrecht met zich mee. Een van deze wijzigingen staat centraal in dit onderzoeksrapport. Het betreft de wijziging van het ontvankelijkheidscriterium in de voegingsprocedure, vastgelegd in artikel 361 lid 3 Sv. Het criterium waarmee de rechter beoordeelt of een vordering van de benadeelde partij al dan niet ontvankelijk is, is met ingang van 1 januari 2011 verruimd. Deze verruiming komt er op neer dat de vordering tot schadevergoeding van de benadeelde partij vanaf de inwerkingtreding van de nieuwe wet, niet onevenredig belastend voor het strafproces mag zijn. Voor de wetswijziging hield het criterium in dat de vordering tot schadevergoeding eenvoudig van aard moest zijn.

Het onderzoek richt zich op de praktische uitleg van het onevenredige belastingcriterium. Door de letselschade advocaten van Schakenraad Advocaten is de opdracht voorgelegd om na te gaan wat het nieuwe criterium in de praktijk betekent, zodat het duidelijk wordt op welke manier de rechtbank de vorderingen tot schadevergoeding van de benadeelde partij in het strafproces toetst. Het valt de letselschade advocaten namelijk op dat vorderingen tot schadevergoeding met enige regelmaat niet-ontvankelijk worden verklaard, terwijl duidelijk is dat er schade is geleden en deze schade vergoed dient te worden.