Samenvatting

Mars, de stoere god van de oorlog, en Clio, de liefelijke muze van de
geschiedenis, lijken elkaars tegenpolen.1 Mars is nu eenmaal een man van
de praktijk en Clio vindt haar geluk in academische reflectie. Beiden kijken
naar de geschiedenis voor inspiratie en kennis, maar doen dit elk op zeer
verschillende wijze. Mars trekt graag lessen en beschouwt het verleden
als een onuitputtelijke bron daarvoor. Clio daarentegen representeert
geschiedenis als academische discipline, die niet wil beleren, maar vragen
stelt, twijfelt, discussieert en wetenschappelijke kritiek uit. Lessen wil zij niet
trekken, zij problematiseert het verleden liever. Wiens militaire geschiedenis
hoort nu thuis aan een opleiding die geen historici maar beroepsofficieren
opleidt, die van Mars of die van Clio?