Samenvatting

In dit onderzoek werd een Psychomotorisch Diagnostisch Instrument met betrekking tot
agressieproblematiek ontwikkeld, het PDI-A genaamd. Het onderzoek bestond uit drie
opeenvolgende fasen.
In fase een werd literatuuronderzoek gedaan op het gebied van agressie, diagnostiek en
psychomotorische therapie. Op basis hiervan werd een theoretisch kader geformuleerd en zijn door
de onderzoeksleden, die fungeerden als expert-panel, drie clusters geformuleerd die een indicatie
geven van mogelijke probleemgebieden bij agressieproblematiek, te weten; Lichaamsbewustzijn,
Regulatie vaardigheden, en Communicatie & interactie. In fase twee werd middels mixed design
onderzoek een hanteerbaar diagnostisch instrument ontwikkeld met passende activiteiten,
scoringswijze, afname procedure, scoringsformulieren en behandelindicaties. Van dit instrument
werd in fase 3 middels kwantitatief onderzoek de interbeoordelaarsbetrouwbaarheid nader bekeken.
Tevens werd de concurrente validiteit van de clusters Lichaamsbewustzijn en Communicatie &
interactie onderzocht met behulp van passende vragenlijsten.
Dit onderzoek heeft geleid tot een praktisch instrument voor de klinische praktijk wat richting kan
geven aan de behandeling van agressieproblematiek. De interbeoordelaarsbetrouwbaarheid werd
goed bevonden en de eerste resultaten op het gebied van de concurrente validiteit zijn hoopgevend.
Kwantitatief onderzoek met een grotere onderzoekspopulatie wordt aanbevolen om meer zicht te
krijgen op de psychometrische eigenschappen en de inhoud van het PDI-A.