Samenvatting

Inheemse gemeenshappen over de hele wereld leven in armoede en worden bedreigd in hun leefomgeving. Ook op het Maleisisch schiereiland, waar huisvesting voor de Orang Asli nog onvoldoende is. In een Semai gemeenschap in de jungle van de staat Perak zijn verscheidene mensen die niet in staat zijn nieuwe huisvesting voor zichzelf te organiseren. Factoren zoals een gebrek aan ‘human’ en ‘financial capital’, maar ook persoonlijke prioriteiten veroorzaken dit. Teratak Semai Project (TSP) vervult de behoefte aan huisvesting, maar langetermijn oplossingen schieten nog tekort. TSP zegt de self-help bouwmethode toe te passen, maar in de praktijk is de betrokkenheid van de bewoner minimaal.
De doelstelling van het resultaat van dit onderzoek is om de ‘human captial’ te versterken met de ‘self-help’ bouwmethoden om bij te dragen aan een ‘sustainable livelihood’. ‘Sustainable livelihood’ is opgezet door het British Department For International Development (DFID) en refereert naar een benadering van ontwikkeling dat alle aspecten van menselijk levensonderhoud bevat en de middelen om deze te verkijgen (Kamil et al., 2011, p. 1). Deze scriptie presenteert aanbevelingen voor TSP – een non-governmental organisation (NGO) – om de doelstelling na te streven. Dit rapport beantwoordt de onderzoeksvraag: Wat is de optimale ‘self-help’ strategie voor TSP wat bijdraagt aan de ‘sustainable livelihood’ van de Semai-stam in Kampung Batu 17, Maleisië? Het theoretisch kader en veldonderzoek is uitgevoerd met betrekking tot participatie en het delen van kennis en vaardigheden in de context van ‘sustainable livelihood’.
Het theoretisch kader stelt dat de kritische factoren van het bouwen van huizen om ‘sustainable livelihood’ te verkrijgen zijn: wettelijke status, onderwijs en inkomen. Uit het veldonderzoek en het expert-interview kan worden geconcludeerd dat de Semai over het algemeen bekend zijn met bouwen en bereid zijn te participeren, zowel in het bouwen van hun eigen huis als het bouwen van andermans huis in de gemeenschap. Om hen te laten participeren moet eerst hun prioriteiten van werk in acht worden genomen. Verantwoording van bovenaf naar de bevolking door cultureel passende communicatie is essentieel om verwachtingen duidelijk te maken van alle actoren.
Observaties en vragenlijsten maken ook duidelijk dat het gebruik van stap-voor-stap handleidingen door een lokaal persoon mogelijk is wanneer de persoon minimaal het onderwijsniveau van middelbare school heeft bijgewoond. Volgens een expert moet een handleiding niet de eindfocus zijn, maar een hulpmiddel dat de visie volgt die ten grondslag ligt aan de organisatie.
De belangrijkste aanbevelingen die voortvloeien uit dit onderzoek zijn: bouwactiviteiten moeten plaatsvinden buiten het drukke fruitseizoen; het aantal vrijwilligers moet worden teruggebracht naar twee tot drie personen; een handleiding wordt geadviseerd te gebruiken in combinatie met persoonlijke begeleiding met enige kennis van bouwen; voltooide huizen of maquettes kunnen worden gebruikt als voorbeeld en vermijd materialen die niet voorkomen in de architectuur van het dorp.