Berno van Meijel schetst in zijn inaugurele twee perspectieven op de werkelijkheid: het objectief-rationalistische perspectief en het subjectief-fenomenologische perspectief. Deze beide perspectieven worden vervolgens vertaald naar het veld van de ggz-verpleegkunde. Er wordt een visie gegeven op de wijze …

Op vraag van de Hogeschool Zeeland wordt er onderzoek gedaan naar de persoonskenmerken van eerstejaars en tweedejaars studenten verpleegkunde aan de Hogeschool Zeeland. Nagegaan wordt of er verschil bestaat in persoonskenmerken tussen eerstejaars en tweedejaars studenten verpleegkunde. Daarbij is onderzocht …

Op welke wijze kan Buurtzorg Nederland team overbelaste mantelzorgers ondersteunen en eveneens de oudere zorgvrager, die lijdt aan alzheimer, zo lang mogelijk veilig thuis laten wonen?

Er wordt regelmatig gebruik gemaakt van dwang en drang bij de patiënten van de afdeling B3 van GGZ Delfland, terwijl dit mogelijk voorkomen had kunnen worden als problemen eerder gesignaleerd en aangepakt waren.

De huidige verpleegkundige interventies en attitude komen niet overeen met de gewenste verpleegkundige interventies en attitude die het Illness Management and Recovery (IMR) vormen.

Mensen die op een zeker moment afhankelijk zijn van de zorg van verpleegkundigen, willen het liefst dat die zorg aansluit bij wat voor hen actueel en urgent is. Zorg die recht doet aan hun persoonlijke situatie, die aansluit bij voor hen belangrijke waarden en die is afgestemd op hun ritme en tempo. …

Berno van Meijel, lector bij Hogeschool Inholland, is per 1 oktober 2015 benoemd tot bijzonder hoogleraar GGZ-verpleegkunde bij de afdeling Psychiatrie van het VUmc te Amsterdam. Tevens is hij als lector/hoogleraar werkzaam bij de Parnassia Groep. De leerstoel is ingesteld om interventies te ontwikkelen …

Is het sociale- competentiemodel bruikbaar als (verpleegkundig) model in het werk met kinderen van 4 t/m 12 jaar met een licht verstandelijke beperking, (ernstige) gedragsproblematiek en (het vermoeden van) een psychische stoornis?

Wat is een passende communicatieve benadering door het begeleidende personeel van een depressieve cliënt met een lichte zwakzinnigheid en het inadequate copingmechanisme wat daaruit voortvloeit, in een gesloten psychiatrische afdeling?