Samenvatting

Poëzie kan verrijken, verblinden, verblijden en verafschuwen, op hetzelfde moment.

Volgens de dichter Paul Valéry heeft de mens poëzie nodig om zijn gevoelens opnieuw, en in een andere vorm te ervaren.
Hafez , de grootste dichter en mysticus uit de Perzische geschiedenis heeft ons geleerd onze gevoelens, die vervuld zijn van liefde, veel liefde,
steeds opnieuw en steeds in een andere vorm te ervaren.

Het probleem, vandaag de dag, is dat deze kunstvorm steeds verder de maatschappij uitvloeit, de waardering ervoor lijkt te ontbreken.

De kroeg van Hafez brengt de kracht van poëzie dichter bij de mensen in Amsterdam.

Dit is de kroeg van Hafez, waar de wijn der liefde wordt geschonken.
Dit is een plek voor de gemeenschap der dichters,
de dichter is er bezoeker en de bezoeker dichter.
Dit is een plek van het verdiepen, het erkennen en het beoefenen van de taal der goden,
dit is een plek voor poëzie. Een plek voor jou en mij.

Als een karavanserai langs de zijderoute, dansend met de contouren van het park, groet zij haar weerspiegeling in het water.
Laag, tussen de berken, achter de gemetselde muren, bevindt zich een labyrint met duizend-en-één-verhalen.
Hier kom ik dichter bij de dichter, ik word een onderdeel van een constante sequentie:van verhaal in verhaal in verhaal.

Afstudeercommissie: Laurens Jan ten Kate (mentor), Milad Pallesh en Abdessamed Azarfane. Toegevoegde leden t.b.v. het examen: Floris Hund en Judith Korpershoek.