Samenvatting

Het herstellen van de balans in de ouder-kindrelatie is van belang voor een gezonde ontwikkeling, vooral binnen de residentiële jeugdzorg. Ouders spelen hierin een belangrijke rol, met name in het verwerven van constructief gerechtigde aanspraak. Dit onderzoek richt zich op de wijze waarop psychomotorische gezinstherapie bijdraagt aan het verwerven van constructief gerechtigde aanspraak bij jongeren en hun ouders. De hoofdvraag luidt: ”Op welke manier kan psychomotorische gezinstherapie bijdragen aan het verwerven van constructief gerechtigde aanspraak bij jongeren in residentiële jeugdzorg en hun ouders?”.

Dit kwalitatieve onderzoek combineert literatuuronderzoek, observaties (vijf gezinssessies) en een focusgroep met zes therapeuten. Uit de resultaten blijkt dat therapeuten binnen psychomotorische gezinstherapie het verwerven van constructief gerechtigde aanspraak stimuleren door interventies zoals circulaire vragen, erkenning van verdiensten en het versterken van onderlinge dialoog. De erkenning die door de therapeuten wordt gegeven mist echter vaak de diepere laag van relationeel onrecht. De erkenning richt zich vooral op wat mensen voor elkaar doen en wat dat voor hen betekent. Daarbij is opvallend dat therapeuten vooral de rol van ‘geven’ benadrukken, terwijl de laag van ‘ontvangen’ minder expliciet aan bod komt.

Psychomotorische gezinstherapie draagt bij aan de versterking van ouder-kindrelaties door ervaringsgerichte oefeningen, non-verbale interactie en het creëren van een veilige ruimte. De bevindingen benadrukken het belang van wederzijdse erkenning en meerzijdige partijdigheid, waarbij alle gezinsleden worden betrokken. Dit onderzoek benadrukt de noodzaak om deze thema’s explicieter te integreren binnen therapeutische benaderingen en het gezinsaanbod.