Samenvatting

Mensen met een sociale angststoornis voelen zich kwetsbaar en ervaren in arbeidsparticipatie exclusie. Ze merken door hun klachten dat ze vaak in isolement raken, in de vermijding schieten, bang om afwijzing te krijgen, bang in sociale situaties/plekken en hierdoor kans hebben op een eenzaamheid met als gevolg een terugval of in het ergste geval niet meer willen leven.

In dit onderzoek is gekeken hoe organisatie X ondersteuning kan gaan bieden aan deze cliënten dat ze na klinisch ontslag weer stappen kunnen gaan zetten in arbeidsparticipatie.