Samenvatting

Dit onderzoek hebben we uitgevoerd bij een woonlocatie van Stichting Phusis in Assen.
Stichting Phusis is een organisatie die zich inzet voor mensen die tussen wal en schip vallen, waardoor perspectief ontbreekt. De organisatie blijft zich focussen op de mogelijkheden en niet op de beperking. Zij bieden verschillende woonlocaties en een breed scala werk en ontwikkelingsplaatsen aan. Daarnaast bieden zij mogelijkheden voor vrijetijdsbesteding/ dagbesteding.

In de afgelopen jaren, mede door corona, is de opkomst bij de dagbesteding sterk terug gelopen. Phusis vindt dat dagbesteding een belangrijk onderdeel van het leven en persoonsontwikkeling is. Hoe kunnen we de opkomst stimuleren en de bewoners enthousiasmeren? Onze onderzoeksvraag is: ‘’Hoe kan Phusis de bewoners weer motiveren om te participeren, na de Coronaperiode, van maanden thuis zitten?’’

We hebben dit onderzoek uitgevoerd met de vier verschillende fases van het Double Diamond model (Veer et al., 2021). We zijn uitgegaan van de werkwijze en visie van Phusis. De werkwijze en visie van Phusis is: autonomie, de kwaliteiten van mensen om hun eigen leven naar wens vorm te geven in wisselwerking met de omgeving.

In persoonlijke gesprekken met een MR lid en een zorgcoördinator/opdrachtgever kwam duidelijk naar voren dat dagbesteding minimaal bezocht werd en dat er hieraan gewerkt moet worden. Vervolgens hebben wij onderzoek gedaan naar de motivatie van de bewoners. Dit is uitgevoerd d.m.v. interviews. Hieruit blijkt dat de bewoners weinig of geen motivatie voelen om naar dagbesteding te gaan. Ze zien het nut en de meerwaarde er niet van in.
De begeleiders van de woonlocatie hebben wij vervolgens met contextual mapping geïnterviewd en gevraagd wat zij van de huidige situatie vinden. Hier blijkt dat medewerkers het moeilijk vinden om te sturen op motivatie. De medewerkers geven aan “We kunnen ze niet dwingen-, en we hebben geen stok achter de deur”.
Met bovenstaande informatie hebben we in een socratisch gesprek met medewerkers, opties en mogelijkheden afgetast en besproken. Alle genoemde mogelijkheden zijn op haalbaarheid onderzocht en met de zorgcoördinator/opdrachtgever doorgenomen. Vooral de relationele- en financiële kant zijn daarbij beslissende factoren. Een externe coach kost geld en medewerkers denken dat de verbinding met de bewoners veranderd.

Twee opties bleven over:
1. Een beloning uitkeren bij dagbesteding.
2. Een contract tekenen voor dagbesteding.

In welke vorm de beloning moet worden gegeven, is wel gebonden aan bepaalde eisen. Er zal individueel gekeken worden naar een passende beloning. Een beloning die past bij de bewoner en zijn ontwikkeling. Deze beide opties worden besproken met de opdrachtgever/zorgcoördinator en een MR lid (Medezeggenschapsraad) en hoe we dit in de praktijk kunnen implementeren. In individuele gesprekken met de bewoners gaan we hun informeren over hoe we de dagbesteding vorm willen geven. Vervolgens zal een contract op vrijwillige basis worden ondertekend. Dit is voor ons de eerste stap om te kijken hoe de bewoners hierop reageren en of ze daardoor meer gemotiveerd raken. We proberen met deze eerste stap de bewoners mee te laten denken over een geschikte dagbestedingsplek binnen Phusis. Dit komt overeen met de visie van Phusis. We zullen de uitkomsten van deze individuele gesprekken evalueren en daarna de volgende stap zetten om deze eventuele werkwijze in de praktijk in te zetten.