Samenvatting

Dit onderzoek richt zich op de vraag waarom Nederlandse modemerken anno 2025 nog nauwelijks zijn overgestapt op een 3D-samplingproces, ondanks de bewezen voordelen zoals duurzaamheid, efficiëntie en kostenbesparing. Terwijl internationale bedrijven al gebruikmaken van deze technologie, afkomstig uit de vierde industriële revolutie, blijft de implementatie binnen Nederland achter. Door middel van literatuuronderzoek en kwalitatieve interviews met modebedrijven in verschillende fasen van digitalisering, wordt duidelijk dat factoren als een gebrek aan tijd, digitale kennis, financiële middelen en enthousiast personeel belangrijke belemmeringen vormen. Tegelijkertijd blijken regelgeving, subsidies en gefaseerde implementatie op eenvoudige of herhalende producten, strategieën te zijn die implementatie kunnen bevorderen. In het licht van de opkomende vijfde industriële revolutie, waarin technologie wordt ingezet in dienst van welzijn, duurzaamheid en collectieve innovatie, pleit dit onderzoek voor meer samenwerking en kennisdeling binnen de Nederlandse mode-industrie.