Samenvatting

Dit onderzoek beoogt de effectiviteit in kaart te brengen van de werkwijze van het re-integratiebedrijf Rouse 2 Action (R2A). Het doel van R2A is om de autonome motivatie bij jongeren met een achterstand ten opzichte van de arbeidsmarkt of scholing te verhogen. Het onderzoek dient als eerste aanzet tot een volledige verantwoording van de werkwijze. Er wordt een beeld geschetst van de effectiviteit aan de hand van meetinstrument: de Effectiviteitsladder. Deze bestaat uit vier treden: ‘potentieel’, ‘veelbelovend’, ‘doeltreffend’ en ‘werkzaam’, waarbij in dit onderzoek is gekeken naar de eerste drie treden.
Het huidige onderzoek bestaat uit een kwantitatief en een kwalitatief deel. Om een beeld te krijgen van de autonome motivatie en de onderliggende psychologische basisbehoeften, en hiermee de doeltreffendheid van de werkwijze, is een vragenlijst opgesteld. Deze is afgenomen bij 35 jongeren die hulp verkrijgen bij R2A, verdeeld over drie groepen die zich kenmerken door het verschil in tijd dat de jongeren in het hulptraject zitten. Door middel van het kwalitatieve deel van dit onderzoek wordt de effectiviteit van de werkwijze in kaart gebracht. Dit wordt gedaan aan de hand van een interview met de bedrijfsleider, een beoordeling van de methodiekhandleiding en het bestuderen van bijbehorende literatuur.
De werkwijze staat deels op de eerste trede van de effectiviteitsladder, wat betekent dat de werkwijze omschrijving niet geheel voldoet aan de eisen om als potentieel effectief beschreven te worden. Uit dit onderzoek lijkt er sprake te zijn van een voldoende theoretische onderbouwing van de werkwijze. De werkwijze is gebaseerd op het ‘Transtheoretical Model of Change’ en de werkwijze kent veel overeenkomsten met deze theorie, wat zorgt dat deze voldoet aan de tweede trede (veelbelovend) van de effectiviteitsladder. Van de derde trede van de effectiviteitsladder (doeltreffend) is slechts een beeld te schetsen. Er blijkt uit dit onderzoek geen verschil te zijn in autonome motivatie en psychologische basisbehoeftebevrediging en -frustratie. Gemiddeld lijken de jongeren net zo autonoom gemotiveerd als de gebruikte normgroep en lijken zij iets meer gevoel van autonomie, verbondenheid en competentie te ervaren in het dagelijks leven dan de gemiddelde volwassene.