Samenvatting

Gedurende 2020 is in de historische binnenstad van Groningen een opgraving uitgevoerd door MUG Ingenieursbureau. Bij deze opgraving is een groot aantal fragmenten keramiek aangetroffen, wat dateert van de Vroege-Middeleeuwen tot de Nieuwe Tijd. Van het materiaal bestond een groot deel uit lokaal vervaardigd kogelpot, maar ook een groot deel uit importaardewerk uit dezelfde tijd met zelfs enkele zeldzame baksels die als luxegoed gezien kunnen worden. Voorbeelden hiervan zijn het cordonversierde kogelpotaardewerk en het nog zeldzamere geglazuurde kogelpot. Samen met importgoederen die grotendeels uit het Rijnland komen, maakt het een opvallend complex aan de Haddingestraat. Uit de periode rond het einde van de middeleeuwen is materiaal aangetroffen wat vooral bestaat uit importaardewerk en mogelijk lokaal vervaardigd roodbakkend aardewerk. Na de Middeleeuwen neemt het schervenaantal extreem af. Keramiekresten die dateren in de Nieuwe tijd bestaan ook nog steeds uit Rijnlandse import, met een enkel opvallend fragment Weser-aardewerk. Opvallend genoeg is een fragment pijpaardewerk aangetroffen wat enkele decennia jonger dateert dan de rest van de fragmenten uit de Nieuwe tijd. In de analyses van dit onderzoek wordt de spoorinhoud beschreven; bakselkleuren van kogelpotaardewerk vergeleken; mageringen van kogelpotaardewerk bestudeerd en de dateerbare fragmenten keramiek met elkaar vergeleken. Door dit laatste te doen zijn zeven verschillende gebruiksfasen opgesteld. Deze zijn niet geheel zeker door de afwezigheid van data in de velddocumentatie en de afwezigheid van een duidelijke chronologie in de sporen. In deze opgestelde fasen is terug te zien dat gedurende een groot deel van de bewoning aan de Haddingestraat de bewoners waarschijnlijk niet tot de bovenste klassen van de samenleving behoorden, maar zeker wel welvarend waren. Dit verandert in de periode 1200 tot 1300 en met het hoogtepunt in de fase 1300 tot 1400. In deze fasen wordt steeds meer importgoed aangetroffen, waardoor zichtbaar is dat er iets verandert op de locatie qua welvaart van de bewoners. Het gevonden materiaal is alleen in aantallen en sommige soorten niet te vergelijken met de echt rijke keramiekcomplexen in Groningen, met als hoofdvoorbeeld het Wolters-Noordhoff-Complex. Hierdoor kan gesteld worden dat de bewoning gedurende deze fasen waarschijnlijk rijker was dan eerder. Overigens was het niet van dezelfde klasse als de rijke keramiekcomplexen in de historische binnenstad. Uit de Nieuwe tijd zijn geen opvallend keramieksoorten aangetroffen. Overigens kon een arm persoon ook niet in deze tijdsperiode zich veroorloven om in de binnenstad te wonen, waardoor het in deze fase ook om een welvarende bewoning gaat. Wat zichtbaar is aan dit keramiekcomplex is dat op deze locatie gedurende 7 eeuwen activiteit er enkel bewoning is geweest wat niet arm nog rijk is, oftewel de gemiddelde inwoner van de binnenstad van Groningen.