Samenvatting

Sociale wijkteams binnen gemeenten bestaan nu een aantal jaren. Omdat de wijkteams in rap tempo zijn uitgegroeid en de medewerkers vaak een hoge werkdruk ervaren, is er geen tijd om met elkaar goede afspraken en ideeën uit te wisselen over hoe sociale wijkteams zichtbaar moeten zijn in de wijk. Dit onderzoek heeft betrekking op de zichtbaarheid van sociale wijkteams in de wijk. Welke manieren zijn er om zichtbaar te zijn, is hier een beleid voor en hoe kunnen we ervoor zorgen dat we voor de doelgroep statushouders goed zichtbaar zijn. In dit onderzoek wordt vanuit de opdrachtgever Wijkracht Hengelo, gekeken naar manieren om zichtbaarheid in de wijk te vergroten. Daarbij wordt in het onderzoek ook ingegaan op de gemeenten Almelo en Enschede. Gekeken wordt hoe zij omgaan met zichtbaarheid in de wijk en of de drie gemeenten binnen het onderzoek iets van elkaar kunnen leren. Door middel van interviews en de resultaten die hieruit voortvloeien, kan antwoord worden gegeven op de hoofdvraag van het onderzoek. Namelijk: ‘’ Op welke wijze kunnen medewerkers binnen de sociale wijkteams van Wijkracht Hengelo de zichtbaarheid voor de bewoners en de doelgroep statushouders binnen de wijken van Hengelo versterken?’’. Er is een kwalitatief onderzoek uitgevoerd, waarbij gebruik is gemaakt van bestaande literatuur en meningen en ervaringen van medewerkers uit sociale wijkteams. In totaal zijn er elf professionals uit de verschillende gemeenten en wijkteams geïnterviewd.
 
Uit de resultaten van dit onderzoek blijkt dat de drie gemeenten allemaal verschillende manieren hebben om zichtbaar te zijn in de wijk. Er zijn manieren die door meerdere gemeenten en wijkteams worden toegepast, maar ook manieren die maar binnen één wijkteam uit een bepaalde gemeente worden gehanteerd. Uit het onderzoek komt ook naar voren dat de meerderheid geen beleid heeft voor het zichtbaar zijn in de wijk en zij dit ook niet voor de doelgroep statushouders hanteren. Daarnaast zijn er verschillende uitkomsten als het gaat om doelgroepen en lopen de locaties waar medewerkers van sociale wijkteams zich bevinden uiteen. Conclusie van dit onderzoek is dat er erg veel verschillende manieren zijn en de zichtbaarheid duidelijk uitgebreid kan worden. Zeker als het gaat om de doelgroep statushouders, is hierin nog veel winst te behalen. Aanbevelingen binnen dit onderzoek zijn dan onder andere ook om voor de doelgroep statushouders een apart beleid te ontwikkelen en ideeën om zichtbaar te zijn in de wijk van elkaar over te nemen. Ook wordt binnen het onderzoek aanbevolen om vervolgonderzoek te verrichten naar de zichtbaarheid van sociale wijkteams in de wijk. Dit onderzoek richt zich op de meningen en ervaringen van medewerkers uit sociale wijkteams, maar buurtbewoners zijn de mensen die echt ervaren hoe met zichtbaarheid in de wijk wordt omgegaan. Het zou erg interessant zijn om het onderzoek ook bij deze groep mensen onder de aandacht te brengen.