Samenvatting

Levenslang in vrijheid. Een onderzoek dat zich richt op ex-zedendelinquenten na hun behandeling. Zij zijn weer in vrijheid, maar blijkbaar is er nog sprake van levenslang. Daarmee wordt bedoeld dat ex-zedendelinquenten hun leven lang te maken hebben met het vooroordeel van de maatschappij ten opzichte van zedendelinquenten. Hoe zit dit als zij na hun behandeling weer aan het werk willen? Welke factoren spelen een rol bij de terugkeer van ex-zedendelinquenten naar een betaalde baan of vrijwilligerswerk?
         De doelstelling voor de lange termijn is patiënten van de dagbehandeling beter begeleiden bij de terugkeer naar een betaalde baan of vrijwilligerswerk. De doelstelling voor de korte termijn is inzicht krijgen in de belemmerende en stimulerende factoren bij de terugkeer van een ex-patiënt naar een betaalde baan of vrijwilligerswerk, door het inventariseren van ervaringen van ervaren werkgevers en het bevragen van potentiële werkgevers, (ex-)patiënten en professionals. Beide doelstellingen worden verwerkt in de hoofdvraag van dit onderzoek: Welke factoren blijken een rol te spelen, volgens potentiële werkgevers, (ex-) patiënten en professionals, bij de terugkeer van een ex-patiënt van de dagbehandeling naar een betaalde baan of vrijwilligerswerk en hoe verhoudt zich dat tot de theoretische inzichten?
         Om antwoord te krijgen op deze vragen is gekozen voor een kwalitatief en kwantitatief onderzoek. Onder potentiële werkgevers zal een enquête gehouden worden, waarmee het kwantitatieve deel van het onderzoek gedaan wordt. Het kwalitatieve onderzoek zal bestaan uit een interview met ex-zedendelinquenten en professionals.
         Begeleiding speelt een stimulerende rol volgens potentiële werkgevers, patiënten en professionals. Voorlichting, informatie over ex-zedendelinquenten en hun behandeling lijkt daarin van belang. Een contactpersoon zou goed zijn, waarbij de potentiële werkgevers toevoegen dat de contactpersoon bereikbaar zou moeten zijn als de ex-zedendelinquent aan het werk is. Het lijkt belangrijk dat aangegeven wordt dat men met Justitie in aanraking is geweest en dat het een zedendelict betreft.
         De grootste belemmerende factor is de visie van de werkgevers en de maatschappij. De behandelinstelling, professionals en patiënten kunnen nog zo goed hun best doen, zolang de maatschappelijke visie blijft “Een ex-zedendelinquent verdient een 2e kans, maar niet in mijn straat” zal het probleem nooit oplosbaar worden. Ons rechtssysteem is opgebouwd uit straffen, behandelen en re-integreren. Wanneer re-integreren maatschappelijk onmogelijk is, zouden we dan niet beter ex-zedendelinquenten direct kunnen verbannen uit de maatschappij? Waarom nog geld steken in dure behandeltrajecten als er daarna weinig uitzicht is op een goede re-integratie?
         Uit dit onderzoek komen de volgende aanbevelingen. De behandelinstelling kan een duidelijke visie ontwikkelen op ‘na de behandeling’. In breder perspectief