Samenvatting

Amsterdam groeit in hoog tempo. Door de komst van veel nieuwe bewoners is contact tussen buren onderling niet meer vanzelfsprekend. Sociale en gedeelde voorzieningen zijn nodig om buurten en buurtbewoners weer met elkaar te verbinden.

Het openbare badhuis was vroeger een ontmoetingsplaats in de stad. Deze functie is langzamerhand verdwenen uit het straatbeeld. Met Het Getij breng ik het badhuis weer terug in de stad en vormt het een verbindend element in de buurt. De naam van mijn ontwerp verwijst naar het getijde: de periodieke wisseling van de waterstand, oftewel eb en vloed. Dit is terug te vinden in het ontwerp.

Water is het basiselement in mijn ontwerp en heeft drie functies: water als therapie en ontspanning, het waterplein als opvang van regenwater en verkoeling voor de stad en water als natuurlijke afscheiding.

Het Getij bestaat uit vijf paviljoens die met elkaar in verbinding staan door een centraal plein waar bezoekers samenkomen. De diverse watervlakken in het complex dienen als natuurlijke afscheiding tussen de openbare ruimte van de stad en de semi-openbare ruimte van het complex. De toegankelijkheid van het centrale plein wordt bepaald door het waterniveau. Overdag is het plein enkel bestemd voor bezoekers van het badhuis; in de avond zakt het waterniveau, waarbij een voetpad tevoorschijn komt en het centrale plein toegankelijk wordt voor de buurt. Buurtbewoners kunnen deze ruimte betreden en samenkomen op het centrale plein. Hiermee wordt Het Getij na sluitingstijd teruggegeven aan de buurt.

Afstudeercommissie: Saša Radenovic (mentor), Ira Koers en Pieter Jannink. Toegevoegde leden t.b.v. het examen: Lada Hrsak en Jeroen Atteveld.