Samenvatting

Tijdens dit onderzoek stond de volgende hoofdvraag centraal: ‘Hoe ervaren sekswerkers sociaal-emotionele steun of het gebrek hieraan van hun dierbaren?’
Deze vraagstelling is onderzocht aan de hand van een literatuurstudie, Q-methodologie en half-gestructureerde interviews. De literatuurstudie geeft antwoord op de twee gekozen literatuurdeelvragen en wordt in de conclusie gekoppeld aan het verrichtte praktijkonderzoek. Er is gekozen voor Q-methodologie, omdat dit een methode is die geschikt is voor onderzoek naar opvattingen en belevingen. In dit geval dus de ervaring van sociaal-emotionele steun (Jedeloo & Van Staa, 2009). Uit eerder onderzoek van Venicx & Vanwesenbeeck (2000) is naar voren gekomen dat sekswerk een psychisch belastend beroep is wat gepaard gaat met een hardnekkig stigma. Doordat de studentonderzoeker de GGZ-registratie wil behalen is er gekozen om sekswerkers die een life-event hebben meegemaakt en/of een psychisch problematiek hebben (gehad) te onderzoeken.
Het onderzoek heeft tot doel te beschrijven hoe sekswerkers die een life-event hebben meegemaakt en/of een psychische persoonlijke problematiek hebben (gehad) sociaal-emotionele steun ervaren van hun dierbaren. Het is belangrijk om dit te weten omdat een gebrek aan sociaal-emotionele steun schadelijk kan zijn voor het welbevinden van deze vrouwen (Cleays, 2011). De conclusies die voortkomen uit dit onderzoek neemt het Lectoraat Integrale Veiligheid mee bij het ontwikkelen van methodieken om deze weerbarstige doelgroep alsnog te bereiken en om adequate hulp te kunnen bieden aan deze doelgroep. Dit zal uiteindelijk bijdragen aan een realistischer beeld van sekswerkers en een positieverbetering voor deze doelgroep (Avans Hogeschool. z.j.).
Uit de resultaten is naar voren gekomen dat er drie groepen sekswerkers zijn die allen op een geheel eigen wijze sociaal-emotionele steun ervaren.
1. De gesteunde open sekswerker, geeft aan sociaal-emotionele steun te ontvangen van dierbaren en ervaringen te kunnen delen. Zij komen openlijk uit over hun werk en hebben niet de ervaring dat zij als minderwaardig worden beschouwd.
2. De gesteunde zelfstandige sekswerker, geeft aan sociaal-emotionele steun te ontvangen van hun dierbaren, maar hebben niet de behoefte om ervaringen te delen of veel contacten aan te gaan. Zo geven zij ook aan dat zij niet in staat zijn om een gezonde liefdesrelatie aan te gaan. Zij komen openlijk uit over hun werk.
3. De afgewezen gestigmatiseerde sekswerker, geeft aan een gebrek te ervaren aan sociaal-emotionele steun door complete afwijzing door dierbaren.
Het wel of niet openlijk uitkomen voor het werk als sekswerker is de belangrijkste factor in het al dan niet ervaren van sociaal-emotionele steun van dierbaren. Er zijn sekswerkers die aangeven niet openlijk uit te durven komen voor het werk dat zij doen omdat zij bang zijn voor de afwijzing uit de omgeving. Echter geeft dit onderzoek aan dat juist de openheid over het werk sociaal-emotionele steun oplevert.
Naar aanleiding van de conclusies zijn er een viertal aanbevelingen opgesteld die bruikbaar zijn voor de beroepspraktijk. Allereerst geeft de groep afgewezen gestigmatiseerde sekswerkers aan behoefte te hebben aan sociaal-emotionele steun in de vorm van kleinschalige huiskamer bijeenkomsten die georganiseerd zijn vanuit een informeel verband. Daarnaast wordt er aanbevolen de kwetsbare doelgroep sekswerkers vaker onder de aandacht te brengen in de opleiding Sociale Studies in de vorm van casussen, ervaringsdeskundigen of tijdens de doelgroepenmarkt. Hierdoor worden studenten beter voorbereid op de beroepspraktijk waarin zij later kunnen gaan werken. Ook is het van belang om de kennis die op is gedaan in dit onderzoek te delen met een groter publiek. Dit wordt gedaan aan de hand van een seminar op de Avans Hogeschool en door de docentonderzoeker in Sarajevo. Deze aanbeveling is uitgewerkt in een beroepsproduct. Tot slot rest nog een aanbeveling die betrekking heeft op een mogelijk vervolgonderzoek. Er wordt aanbevolen het onderzoek in breder perspectief te zetten en daarnaast wordt er aanbevolen om te onderzoeken hoe er invulling gegeven kan worden aan het gebrek van sociaal-emotionele steun bij de groep sekswerkers die behoefte hebben aan deze steun, maar deze steun niet verkrijgen door de afwijzing van dierbaren.