Samenvatting

Dit onderzoek is gericht op het gebruik van de vrijheidsbeperkende maatregel deurvergrendeling door begeleiders binnen Orthopedagogisch Dagcentrum (ODC) ’t Overstapje van Prisma in relatie tot de zelfregie en zelfstandigheid van de kinderen. Er is ondervonden dat de deurvergrendeling vaak wordt gebruikt en in gevallen waarbij het niet noodzakelijk is. Het gebruik van deurvergrendeling is automatisme geworden en er wordt niet meer individueel gekeken naar wat een kind nodig heeft. Hierdoor wordt de zelfregie en zelfstandigheid van de kinderen belemmerd. Er wordt hierbij gebruik gemaakt van een vrijheidsbeperkende maatregel wat volgens de Wet niet altijd is toegestaan. Het doel van het onderzoek is een manier vinden waardoor de begeleiders van ODC ’t Overstapje de deurvergrendeling op de deuren in het gebouw minder gebruiken. Dit is onderzocht door de volgende vraag op te stellen: ‘Hoe kan de begeleiding van ODC ’t Overstapje de vrijheidsbeperkende maatregel deurvergrendeling zodanig toepassen dat het de juiste bescherming biedt maar de zelfregie en zelfstandigheid van de kinderen niet belemmert’.