Samenvatting

Als je door een willekeurige nieuwbouwwijk loopt met sociale huurwoningen zie je dat er alles op elkaar lijkt en dat er maar weinig gemeenschappelijke ruimte is. Sommige van dit soort wijken groeien uit tot probleemwijken. Alles moet zo goedkoop mogelijk en daardoor wordt er zoveel mogelijk gestandaardiseerd. Dat is een van de belangrijkste redenen dat deze woningen zo op elkaar lijken. De architectuur stimuleert ook niet om mensen samen te brengen en ervoor te zorgen dat mensen zich verantwoordelijk voelen voor hun eigen woning en entree. We hebben gezien dat er in het verleden woningbouwprojecten zijn ontworpen waarin bepaalde elementen verwerkt zijn die de sociale controle bevorderen en wat het wonen een stuk prettiger maakt. Het hoeven maar kleine dingen te zijn die nodig zijn om dit te bereiken, maar het effect wat ermee bereikt kan worden is enorm.
De locatie voor het project is een rij bestaande woningen en winkels aan de Woenselse Markt in Eindhoven, een buurt met gemiddeld lagere inkomens en hogere criminaliteitscijfers. We hebben ervoor gekozen om de bestaande bebouwing te slopen en opnieuw te beginnen met een leeg canvas. We zijn gaan kijken of er een bepaald volume is dat goed in de wijk past, dit bleek een soort van hofje te worden met rondom woningen.
We hebben gekozen voor verschillende soorten woningen die bedoeld zijn voor alleenstaande- tot meerpersoonshuishoudens. Door het mengen van zoveel mogelijk verschillende mensen en functies ontstaat er een omgeving waar door de dag heen altijd levendigheid is.
Vanaf het begin was het al duidelijk dat er een gemeenschappelijke ruimte moest komen voor de bewoners. Maar een gezamenlijke hobby ruimte of iets dergelijks zou niet werken vanwege de mogelijk steeds wisselende bewoners. Op deze plek komen mensen elkaar tegen, kunnen ze samen wat eten of drinken en kunnen de kinderen samen spelen. Er ontstond een scheiding in de gemeenschappelijke ruimte vanwege de winkels op de begane grond, waardoor de entrees van een groot deel van de woningen op de eerste verdieping kwam te liggen. Deze barrière hebben we zo klein mogelijk gemaakt door de galerij, die wij een ‘verhoogde straat’ noemen, extra breed te maken zodat deze ruimte biedt voor meerdere functies. Het verbindende element tussen de begane grond en de eerste verdieping is een grote centrale trap geworden, waarvan het voetstuk gebruikt kan worden als podium. Daarnaast zijn er nog elementen toegevoegd zoals een diepe vensterbanken waar mensen hun eigendommen ten toon kunnen stellen, entrees waarvoor mensen zelf zorg dragen en woningen die op een bijzondere manier geschakeld zijn om de bewoners letterlijk met elkaar te mengen.
Het is uiteindelijk een woonblok geworden waar mensen getriggerd worden om samen dingen te ondernemen. Het is een rustige plek in de drukte van stad met woningen waar mensen trots op kunnen zijn.
Het is en blijft een fictief project, maar we hopen dat we enkele mensen hiermee kunnen inspireren en dat ze eens op een andere manier naar de sociale huurwoningen gaan kijken. Misschien dat er elementen zijn die we later terug gaan zien in de woningen van de toekomst. Dat zou mooi zijn, want sociale woningbouw hoeft niet saai te zijn!