Summary

Veel volwassen kinderen ervaren nog steeds de gevolgen van de schade die is opgelopen tijdens de opvoeding die ze kregen van hun ouders. Problemen die zich uiten in lichamelijke en psychische klachten. Deze klachten hebben ook gevolgen voor hun relaties met anderen, waaronder die met hun kinderen. De schadelijke patronen worden in veel gevallen aan hen doorgegeven. Het blijkt dat het vergeven van de ouders van de volwassen kinderen helpend is om te kunnen herstellen van klachten en de negatieve gevolgen te kunnen doorbreken. Dit onderzoek richt zich op helpende factoren die deze vergeving mogelijk maakt. Hiervoor zijn christenen gevraagd wat hen heeft geholpen in het vergeven van hun ouder. Nagy spreekt hierbij over exoneratie, waarbij de last van schuld van de ouders wordt weggenomen door een hertaxatie van hun handelen en het besef van de schade die deze ouders vaak zelf ook hebben opgelopen. De vraag is of exoneratie verschilt van vergeving. Er bestaan verschillende definities van vergeving, van een intrapersoonlijk tot een interpersoonlijk proces waarbij de ouder schuld moet belijden. Het blijkt dat deze volwassen kinderen, ondanks gebrek aan erkenning van de schade door hun ouder, een verlangen hebben om te geven aan de ouder waarin hun loyaliteit zichtbaar wordt, maar ook hun behoefte aan rechtvaardigheid en betrouwbaarheid. Ze beschrijven helpende activiteiten en hun hulpbronnen, waaronder het christelijk geloof. Ze nemen de verantwoordelijkheid door hun ouders te exonereren, wat leidt tot bevrijding van wrok en het doorbreken van schadelijke patronen in de relatie met hun kinderen.