Samenvatting

In de Nederlandse maatschappij wordt seksualiteit vaak gekoppeld aan angst. Dit is terug te vinden in onderzoek naar seksualiteit en de voorlichting die jongeren krijgen over seksualiteit. In de media lijkt echter een andere trend aan de gang, “de seksualisering van de maatschappij”. Er is veel seksueel getint materiaal te zien in de media. Enerzijds komen jongeren meer en gemakkelijker in aanraking met seksualiteit, anderzijds is er een manier van voorlichten die gekoppeld is aan angst.
In de hulpverlening vindt er een overgang plaats naar een steeds preventievere vorm van hulpverlening. Onderdeel hiervan is het Centrum van Jeugd en Gezin, één centraal punt voor alle vragen rondom opgroeien. Verschillende organisaties zien een rol weggelegd voor het CJG in het stimuleren van een gezonde seksuele ontwikkeling van jeugdigen. Voor de individuele hulpverlener lijkt het echter niet zo makkelijk om over seksualiteit te spreken. Eerder onderzoek is echter alleen gedaan in zorginstellingen. Onderzoek in het Centrum voor Jeugd en Gezin ontbreekt. Dit onderzoek heeft daarom de volgende hoofdvraag: Hoe ervaren hulpverleners de bespreekbaarheid met betrekking tot het onderwerp seksualiteit op dit moment binnen het Centrum voor Jeugd en Gezin in een middelgrote gemeente?
Dit onderzoek is een kwalitatief onderzoek waarbij gebruikt gemaakt is van het kwalitatieve interview. Voor dit interview is een topiclijst samengesteld waardoor het een semi-gestructureerd interview is geworden.
Om de anonimiteit van de organisatie en respondenten te waarborgen, worden er geen namen van personen of organisaties genoemd. Uit de interviews zijn de belangrijkste bevindingen als volgt:
 Er is onduidelijkheid over de verantwoordelijkheid van de hulpverleners binnen het CJG met betrekking tot het onderwerp seksualiteit.
 In de context van het CJG zijn enkele factoren die belemmerend zijn voor de hulpverleners om te spreken over seksualiteit zoals de gespreksindeling, de tijd en werkdruk, het contact tussen collega’s onderling en het contact vanuit het CJG naar de hulpverleners toe.
 De meeste hulpverleners bezitten kennis om over seksualiteit te spreken, maar een groot deel mist de ervaring om goed over seksualiteit te kunnen spreken.
 De reactie van de ander speelt ook een rol in het spreken over seksualiteit.
Hulpverleners zijn bang dat de cliënt niet verwacht over seksualiteit te spreken met hulpverleners bij het CJG en dit misschien ook niet willen. Naar aanleiding hiervan zijn aanbevelingen gevormd op het gebied van het contact tussen collega’s, het creëren van collectieve ervaring, duidelijkheid vanuit het CJG naar hulpverleners, verantwoordelijkheid, hulpmiddelen en vervolgonderzoek.