Samenvatting

Er is onderzoek verricht naar de effectiviteit van
de ondersteuning geboden door de agogisch
medewerkers van de welzijnsorganisatie A aan
klanten bij wie het sociale netwerk duurzaam
versterkt dient te worden. Vanuit de
probleemanalyse blijkt dat het bij de
welzijnsorganisatie A in Noord-Brabant aan
inzicht ontbreekt in hoeverre de huidige werkwijze
effectief en dus methodisch onderbouwd gebeurt.
Tevens is onduidelijk in hoeverre de klant na
afloop van het traject in staat is zelf zijn sociaal
netwerk te onderhouden en er gebruik van te
maken. Gezien er vanaf 2007, met de komst van
de Wet maatschappelijke ondersteuning, Welzijn
Nieuwe Stijl en de Kanteling, veel aandacht wordt
besteed aan de noodzaak om in de
welzijnsbranche professioneler, effectiever en
resultaatgerichter te werk te gaan, is dit een
actueel onderwerp. Dit wordt bevestigd door
wetenschappelijke literatuur (zie
probleemanalyse) waaruit blijkt, dat ook al
bestaan er vele agogische methoden en
methodieken om het sociaal netwerk van de klant
duurzaam te versterken, er door de meerderheid
van sociale professionals weinig gebruik van
wordt gemaakt.
Het is de onderzoeksdoelstelling om kennis en
inzicht te verwerven over de huidige
handelingswijze waarmee de agogisch
medewerkers de klant ondersteunen bij het
versterken van zijn netwerk. Tevens welke
handvatten aangereikt kunnen worden om de
effectiviteit van de klantondersteuning te
verhogen.
De centrale onderzoeksvraag luidt: Welke
agogisch-methodische handvatten hebben de
agogisch medewerkers binnen de
welzijnsorganisatie A nodig om hun klanten te
begeleiden bij het duurzaam versterken van hun
sociale netwerk?
Als dataverzamelingsmethode is er gekozen voor
kwalitatief beschrijvend onderzoek. De
karakteristieken van de onderzoekseenheden
worden in termen en kwaliteiten benoemd en
inventariseert. Als meetinstrument is er gekozen
voor semi-gestructureerd topic interview. Er zijn
twee onderzoekspopulaties bepaald: de
klantgroep en de agogisch medewerkers. Binnen
de klantgroep zijn er jongeren, volwassenen en
ouderen geïnterviewd. De steekproef van
agogisch medewerkers bestaat uit zowel
jongerenwerkers als volwassenwerkers. Er zijn in
totaal tien interviews afgenomen.
De belangrijkste onderzoeksresultaten zijn dat
alhoewel 80% van de klanten tevreden zijn met
de ondersteuning en het beoogde effect hebben
behaald, ze niet in staat zijn de nieuwe sociale
contacten zelf na afloop van het traject te
onderhouden. Verder is er geen uniforme
werkwijze omtrent de netwerkversterking bekend.
Hierdoor is het voor de agogen onduidelijk hoe te
werk gaan. Het behaalde effect wordt niet
gemeten. De agogen ontbreekt het aan kennis
van effectieve methoden omtrent duurzame
netwerkversterking. Er is bij de volwassenwerkers
onduidelijkheid omtrent het grijze gebied tussen
dienst- en hulpverlening en hoe dit zich tot hun
takenomschrijving verhoudt. Zij coachen de klant
niet. Er is behoefte aan praktische werkbare tips
omtrent methodische aanpak, effectiviteitmeting
en motiverende gesprekstechnieken.
Uit het onderzoek wordt geconcludeerd dat ook al
behaalt 80% van de geïnterviewde klanten het
beoogde effect, er in 60% van deze gevallen de
sociale duurzaamheid niet behaald wordt, omdat
de klanten de contacten niet duurzaam weten te
onderhouden. De agogen hebben weinig zicht op
de effectiviteit en duurzaamheid van hun
interventies. Bij het volwassenwerk is er dilemma
omtrent de concrete takeninvulling en over welke
agogische competenties men dient te beschikken.
Ten slot wordt er aanbevolen dat er een
gezamenlijke inhoudelijke discussie wordt
gevoerd binnen het agogisch team over het
vaststellen van taken met betrekking tot het grijze
gebied tussen dienst- en hulpverlening en de
daarmee verbonden competenties. Op basis
hiervan kan er vertaalslag gemaakt worden naar
een praktische, effectieve, uniforme werkwijze
omtrent duurzame versterking van het sociale
netwerk.