Samenvatting

De samenleving is continue onderhevig aan veranderingen, zo ook de Jeugdzorg. Zo wordt er in de huidige maatschappij veel druk gelegd op het presteren van de jeugdige in hen ontwikkeling (Kooijmans, 2018). Volgens Van der Ploeg (2018) kan die druk al op jonge leeftijd resulteren in een ontwikkelingsachterstand en- of ernstige gedragsproblematieken zoals agressiviteit en psychosociaal risicogedrag. Noordzij (2019) duidt aan dat sociaal-emotionele vaardigheden onmisbaar zijn om goed te kunnen functioneren in de maatschappij. Echter is niet enkel voor de jeugdigen, maar ook voor de hulpverleners de werkdruk verhoogt en moeten zij meer taken in minder tijd verrichten (Heerekop, 2019).

Dit onderzoek is geschreven voor behandelklas X, in organisatie Y. De behandelklas is een groep waar kinderen een behandeltraject doorlopen met een (sociaal-emotionele) ontwikkelingsachterstand. Uit de probleemanalyse blijkt dat de jeugd- en gezinsprofessionals kennis en- of inzichten missen omtrent het optimaliseren van de sociaal-emotionele ontwikkeling. In het afstudeeronderzoek wordt onderzocht hoe behandelklas X momenteel de sociaal-emotionele ontwikkeling stimuleert, wat bevorderende- en belemmerende factoren van zijn in het sociaal-emotioneel ontwikkelen van een kind en wat zij nodig hebben om de sociaal-emotionele ontwikkeling te stimuleren. Het doel van dit onderzoek is het doen van aanbevelingen omtrent de hoofdvraag: ‘’Met welke kennis en inzichten kunnen de jeugd- en gezinsprofessionals van behandelklas X, van organisatie Y, de sociaal-emotionele ontwikkeling van de kinderen van vier tot zeven jaar met een ontwikkelingsachterstand optimaliseren?’’. Dit zodat zij geïnspireerd raken om handvaten die worden gegeven toe te passen om een langdurige en duurzame gedragsverandering te realiseren bij de kinderen van behandelklas X, organisatie Y.

Om een antwoord te kunnen geven op deze vragen, en daarbij relevante aanbevelingen te doen, zijn er interviews afgenomen met acht jeugd- en gezinsprofessionals van behandelklas X. De vragen van de onderzoeker zijn gebaseerd op de deelvragen met bijbehorende topics in de topiclijst. Die vragen vloeiden door in resultaten met conclusies waarop aanbevelingen zijn geschreven. Uit de resultaten blijkt dat de jeugd- en gezinsprofessionals voornamelijk handvaten nodig hebben. Zo passen zij een divers scala aan methodieken en werkwijzen toe, maar blijkt uit de resultaten dat hier geen eenduidigheid in zit. Tevens komen zij tijd en handen te kort om zich bezig te kunnen houden met nevenactiviteiten zoals het voorbereiden, inlezen of verdiepen in methodieken of werkwijzen. Daarnaast is de rol van de hulpverlener ook van essentieel belang en is deze meegenomen in zowel positieve- als negatieve aspecten. Om de behandeling in het sociaal-emotioneel ontwikkelen zo goed mogelijk te stimuleren is het interdisciplinair samenwerken en het communiceren van essentieel belang. Echter blijkt dat ondanks zij dit allemaal belangrijk vinden, er toch een aantal aspecten zijn die beter kunnen. Daarnaast spelen ouders in het behandeltraject een fundamentele rol. Indien zij intensief betrokken zijn bij de behandeling bestaat het risico dat het behandeltraject minder succesvol wordt afgerond. De jeugd- en gezinsprofessionals geven dan ook aan dat zij nog intensiever willen samenwerken met ouders. Door de verbinding te maken tussen de samenwerking onderling en met ouders kan de kwaliteit van de behandeling meer gewaarborgd worden. De resultaten van het onderzoek zijn herkenbaar voor de respondenten en het overgrote deel van de aanbevelingen wordt aanvaard.