Samenvatting

Koploper in digitalisering. Zo wordt Nederland ook wel genoemd. Ruim 94% van alle Nederlanders maakt gebruik van internetdiensten (Ministerie van Economische Zaken, Landbouw en Innovatie, 2020). Dat is bijna de gehele bevolking. Toch blijft er één sector achter. Namelijk de zorgsector. En deze waarheid is het afgelopen jaar nog veel duidelijker aan het licht gekomen door de Coronacrisis. Hulpverleners hebben massaal over moeten stappen op digitale hulpmiddelen, vaak zonder hier enige ervaring mee te hebben.
Dit onderzoek gaat dan ook over de ervaringen en benodigdheden als het gaat om het inzetten van de digitale hulpmiddelen binnen de zorg, ook wel eHealth genoemd. eHealth is het gebruik van informatie- en communicatietechnologieën, en vooral internet-technologie, om gezondheid en gezondheidszorg te ondersteunen of te verbeteren. eHealth toepassingen helpen cliënten en zorgverleners om elektronisch met elkaar te communiceren. En dan specifiek binnen de ambulante hulpverlening binnen Bijzonder Jeugdwerk. Hiervoor is de volgend hoofdvraag opgesteld:
“Hoe hebben professionals en cliënten binnen Bijzonder Jeugdwerk het werken met digitale hulpmiddelen gedurende de Coronacrisis ervaren en wat hebben professionals nodig om gebruik te blijven maken van deze digitale hulpmiddelen om cliënten de beste zorg te kunnen blijven bieden?”
Het doel van het onderzoek is kennis verzamelen en inzichten opdoen met betrekking tot de ervaringen van zowel de professionals als de cliënten. Om vervolgens te kunnen kijken naar wat zij nodig hebben omtrent het inzetten van digitale hulpmiddelen. Aan de hand van semi-gestructureerde interviews die zijn afgenomen onder zeven professionals en drie cliënten, is deze kennis opgedaan. En zijn hier conclusies uit getrokken.
Zo is er duidelijk naar voren gekomen dat professionals het inzetten van de digitale hulpmiddelen gedurende de Coronacrisis wisselend hebben ervaren. Het is voornamelijk helder geworden, dat professionals een groot gebrek aan goede faciliteiten en gebrek aan ondersteuning/begeleiding hebben ervaren. En voelen dat zij niet over de juiste vaardigheden beschikken om de digitale hulpmiddelen volwaardig in te kunnen zetten. Zij bedoelen hier zowel ICT-vaardigheden mee als gespreks- en analysevaardigheden. Dit maakt dat er een hoop moet veranderen, willen zij de digitale hulpmiddelen in willen blijven zetten in de toekomst en daarmee cliënten van de beste zorg te kunnen blijven voorzien.
Kijkend naar de cliënten, hebben zij de ontvangen zorg de afgelopen tijd als afstandelijk en onprettig ervaren. Cliënten hebben dan ook het idee dat de kwaliteit van de zorg via beeldbellen is afgenomen. Zij ervaren dat emoties minder goed aangevoeld kunnen worden en dat sommige thema’s niet besproken worden, omdat het middels beeldbellen moet.
De professionals waren het er wel over eens dat de digitale hulpmiddelen, mits goed gefaciliteerd en geïmplementeerd, als aanvulling op de fysieke zorg ingezet kunnen worden. Hierbij gaven zij wel aan dit niet in het begin van een traject te willen doen, omdat de hulpverleningsrelatie echt fysiek opgebouwd moet worden. De cliënten zouden eveneens openstaan om de digitale hulpmiddelen als aanvulling op de fysieke zorg te willen gebruiken, omdat er zo meer contact momenten ontstaan.