Samenvatting

In de huidige maatschappij wordt participatie een steeds belangrijker begrip. Bij participatie komt ook het begrip zelfredzaamheid naar voren. Er wordt van de burgers steeds meer zelfredzaamheid verwacht. Aspecten die bij zelfredzaamheid komen kijken, zijn vaak juist de dingen die lastig zijn voor mensen met een autisme spectrum stoornis (ASS). Dit zorgt ervoor dat zij minder zelfredzaam kunnen zijn. Om de zelfredzaamheid te kunnen vergroten/bevorderen is er ondersteuning nodig. Deze ondersteuning kan onder andere geboden worden door de sociaal agoog. Maar hoe kan je als sociaal agoog de zelfredzaamheid van iemand met ASS vergroten/stimuleren?
Om deze ondersteuning op een passende wijze te kunnen geven moet er eerst duidelijk worden wat de sociaal agoog nodig heeft om de zelfredzaamheid te kunnen stimuleren. Middels dit onderzoek wordt verduidelijkt wat de sociaal agoog binnen instelling X nodig heeft, om de zelfredzaamheid bij cliënten met ASS te stimuleren.
Het doel van het onderzoek is om de sociaal agoog kennis te geven over hoe hij de zelfredzaamheid bij cliënten met het autisme spectrum stoornis kan stimuleren. Om dit te onderzoeken is er een hoofdvraag opgesteld die centraal staat in dit onderzoek: ‘Wat heeft de sociaal agoog binnen instelling X nodig om de zelfredzaamheid bij cliënten vanaf 40 jaar met het autisme spectrum stoornis te stimuleren?’
Om de onderzoeksvraag te kunnen beantwoorden is er een literatuurstudie gedaan naar bestaande methodes en theorieën met betrekking tot het onderzoeksthema. De inzichten die hieruit voortkwamen zijn in de praktijk getoetst door middel van een kwalitatief onderzoek. Er hebben zowel interviews als observaties in de praktijk plaats gevonden. In totaal zijn er vijf begeleiders geïnterviewd en vijf cliënten geobserveerd. De resultaten van de interviews en observaties hebben geleid naar de beantwoording van de deelvragen. Vervolgens is er een conclusie op de hoofdvraag geformuleerd.
De algemene conclusie die is voortgekomen uit het onderzoek is dat de sociaal agoog meer kennis nodig heeft over zelfredzaamheid om cliënten daarin te kunnen stimuleren. Tevens kan de kennis van ASS vergroot worden. Door de instelling dient de het volgen van cursussen gestimuleerd te worden ter uitbreiding van de kennis van de sociaal agoog. Ook heeft de sociaal agoog een ondersteunende methode nodig, die aangereikt en begeleid dient te worden door de organisatie. Verder spelen er in de begeleiding waarden en normen een rol, waardoor er geen eenduidigheid voor de cliënt is. Door als team meer op een lijn te zitten kan er onduidelijkheid bij zowel de cliënt als de sociaal agoog weggehaald worden. Om de zelfredzaamheid te kunnen stimuleren, moet de sociaal agoog geen tijdsdruk ervaren. Als laatste heeft de sociaal agoog hulpmiddelen nodig in de begeleiding bij cliënten met ASS. Deze hulpmiddelen stimuleren de zelfredzaamheid.
Vanuit de conclusie zijn er aanbevelingen samengesteld voor woongroep A, B en C. De aanbevelingen zijn op het gebied van kennis, methode, eenduidigheid en tijdsdruk.