Samenvatting

In deze scriptie staat de volgende vraag centraal : Wat zijn de attractors en fluctuaties in bekken controle bij elite schaatsers in schaatstechniek rechtdoor?
De Dynamic system theorie van Kelso (1955) stelt dat zelforganisatie de drijvende factor is in bewegen op hoge intensiteit. Attractors zijn binnen deze theorie een vorm van stabiliteit en controle. Edwards (2011) definieert een attractor als volgt ‘een voorkeurs patroon van stabiliteit waar een systeem naar toe neigt’. Er zijn verschillende theorieën over hoe motorische controle dan tot stand komt. Bij hoog intensieve bewegingen zal bewegen meer bottom up georganiseerd zijn, dit betekent dat er op meerdere plaatsen in het lichaam de beweging zal worden bijgestuurd. Spier-eigenschappen spelen een rol bij deze beweeg correcties.
Dit onderzoek kijkt naar de bewegingen van het bekken in het frontale vlak op drie momenten. Er is gekeken naar de volgende momenten in de schaatsbeweging: aan het eind van de sluiting, vlak voor de plaatsing en aan het eind van de afzet. De analyse is gedaan over de 1500m, gedurende 5 wedstrijden op (inter)nationaal niveau in Nederland. Er zijn door 4 camera’s in het frontale vlak filmbeelden gemaakt. Ook is gewerkt met een normscore van 101,2% van de winnende tijd om het topsegment van de (inter)nationale schaatstop te meten. Er zijn zes slagen gemeten tussen 400 en 500 meter en zes slagen tussen 1400 en 1500 meter. Voor de analyse is gewerkt met de gemiddelde van deze zes slagen, hierover is nog een statistische analyse gedaan waarin de grote van de hoek met de rondetijd vergeleken werd.