Samenvatting

Zorg aan cliënten met een niet-psychotische ernstige psychiatrische aandoening is momenteel niet
protocollair en de aanpak verschilt tussen hulpverleners. Binnen het lectoraat SMAPZ wordt
onderzoek verricht naar de effectiviteit van de ISPB methode bij deze doelgroep. Om te kunnen
beoordelen of de ISPB methode effectief is, is het van belang dat hulpverleners die getraind zijn
volgens de ISPB methode dit zo modelgetrouw mogelijk doen. Of dit gebeurt is niet duidelijk. De
onderzoeksvraag die hieruit voortkomt is:
Werken de hulpverleners (die opgeleid zijn door het lectoraat SMAPZ in de ISPB methode)
modelgetrouw tijdens de begeleiding van EPA cliënten?
Onderzoek is gedaan naar relevante literatuur, gevolgd door het beluisteren van geluidsfragmenten
en het houden van interviews.
Uit het onderzoek komt naar voren dat hulpverleners gedeeltelijk werken volgens de ISPB methode.
De basis om de ISPB methode goed uit te voeren is aanwezig. De houding van de hulpverleners
kenmerkt zich door validatie maar ook door regie over de begeleiding en advisering. Hulpverlening is
vaak sturend en gesprekstechnieken worden gehanteerd, hoewel dit niet toegepast is op specifieke
situaties. Op het moment dat hulpverlening gekenmerkt wordt door adviseren en terechtwijzing,
heeft dit een nadelige invloed op de begeleiding. Hulpverleners benoemen dat het niet uitvoeren van
de methode mogelijk ligt aan de oudere generatie hulpverleners. Andere reden is de houding van de
hulpverleners, het gebrek aan herhaling en het niet uitproberen van de methode in de praktijk.
Aanbeveling vanuit dit onderzoek aan het lectoraat SMAPZ zijn:
• De werkbegeleiding gestructureerd in richten.
• In de training aandacht besteden aan de dramadriehoek.
• Dit onderzoek nogmaals herhalen over een half jaar, waarbij meer data wordt gegenereerd.